“Fun á folga para non ser xulgada por levar a vida que desexo”

Desde hai 20 anos Xenma Novelle traballa na fábrica de conxelados Procsa no barrio de Sárdoma, en Vigo. O 8 de marzo secundará a folga feminista de 24 horas. Conversamos con ela, presidenta do comité, para coñecermos as súas razóns e motivos nesta mobilización que expresa un “até aquí chegamos”, e que está revolucionando a vida e a actividade interna do sindicato do que forma parte: a CUT, unha das centrais convocantes desta xornada no noso país.

Por que te sentes interpelada por esta folga?
Ocórrenseme un cento de razóns: desde que as mulleres temos salarios máis baixos que os homes, traballos máis precarios, contratos a tempo parcial e temporais, e que iso ten como consecuencia que, por un cálculo inxusto e discriminatorio, teñamos pensións máis baixas. Vou á folga para que os coidados teñan unha remuneración digna, valorización social e corresponsabilidade comunitaria. E, por outro lado, vou para denunciar a violencia contra as mulleres, pola defensa da nosa liberdade sexual e para non ser xulgada nin culpabilizada por levar a vida que eu desexe. Deixo ese día o meu posto de traballo contra os recortes na sanidade. Eu tiven cancro hai 3 anos e aínda estou agardando que me reconstrúan a mamila.

Por que decides participar?
É o momento de que as mulleres tomemos conciencia, de empoderarnos na sociedade, nas casas, e tamén dentro das organizacións mixtas nas que participamos, que son moi patriarcais. Penso que é unha decisión acertada ser parte desta convocatoria, porque o propio feminismo chama a 24 horas de loita, e queremos ser parte desde Galiza deste chamado tan cheo de forza, rabia e alegría partillada con millóns de mulleres en todo o mundo. É un modo de visibilizar o poder que temos as mulleres se paramos.

Cal é a situación que vivides na vosa factoría? Hai igualdade real?
A inmensa maioría das empresas son misóxinas. Digo isto porque xa de primeiras hai moita diferenza de trato entre como a empresa trata a un delegado masculino e a min por ser muller. Chegou isto a tal punto que tiven que tomar medidas legais e denunciar en Inspección para que se me respectase. Había un ninguneo total e absoluto polo feito de ser muller. Ademais os homes que entraron na miña época na fábrica teñen unha serie de pluses que as mulleres non temos, por traballos que actualmente xa non fan. Hoxe todo o mundo que entra cobra o mesmo, pero se manteñen diferenzas do pasado.

Como está transformando esta cita do 8M ao propio sindicalismo?
As afiliadas, delegadas, estamos vivindo este proceso con moitísima ilusión. Non sei se imos conseguir que moitas mulleres paren, pero só o feito do debate que se está a dar é do máis interesante. É un feito histórico para as que facemos parte deste pequeno sindicato. Por primeira vez, os nosos compañeiros están nun segundo plano e, sen paternalismos nin tutelas, estamos organizando a folga que as mulleres queremos. Eles crearon un grupo para nesa data quedar coas crianzas e axudar no que poidan nas casas ás mulleres que imos facer piquetes e asistir ás manifestacións deste día.