Soñan os políticos con coches eléctricos?

A promesa do coche eléctrico estase a converter nunha icona da chamada "Transición Enerxética". Mais canto ten de mito irrealizable?

Coche eléctrico_1
18 ene 2019 06:00

Parafraseando o título da novela de Philip K. Dick no que se baseara a película Blade Runner, é preciso preguntármonos se os nosos políticos están a soñar con coches eléctricos ou realmente esta "transición" da mobilidade que nos comezaron a vender é algo realizable. Poñendo atrancos por un lado para eliminar paulatinamente (algúns) vehículos movidos a petróleo, mentres comezan a apuntar nos discursos e nas medidas de goberno cara á promoción dos eléctricos, os nosos gobernantes dan a entender que as autovías han estar cheas de coches eléctricos de aquí a poucos anos. Mais imos facer algunhas preguntas necesarias para comprender de que nos están a falar en realidade.

O coche eléctrico é un medio de trasporte que non contamina? Falso. En primeiro lugar, a construción de calquera vehículo, leve motor de combustión ou non, require extraer e traballar os materiais (minaría, fundición, moldeado, plásticos, fibra de carbono, vidro, etc.), transportalos (sumando en total milleiros de quilómetros ao seu lombo), ensamblalos nas factorías, e finalmente facelos chegar aos concesionarios onde se venden. Todo ese proceso implica un gran consumo de enerxía, en boa medida fósil, e polo tanto emisións de gases de efecto invernadoiro. Xa que logo, o coche "neutro en carbono" ou "de emisións 0" non existe, e xa cando sae de fábrica ten consumido a enerxía equivalente a uns 20 barrís de petróleo (máis ou menos o que gastaría un coche en gasolina para percorrer 78.000 km, case 2 voltas completas ao planeta!). E mesmo se ten calculado que esa enerxía é meirande no caso dos coches eléctricos, por culpa da batería e da electrónica. En segundo lugar, e partindo deste gasto inicial, xa se pode entrar a diferenciar en canto á enerxía que consume para circular un tipo de coche e mais o outro. Aquí son coñecidas as emisións dos coches de gasolina e gasóleo, mais non tanto as dos coches eléctricos. Porque o que se ve á primeira vista é que non teñen tubo de escape polo que saia fume ningún; porén, o que si fumea son as centrais térmicas (carbón), de ciclo combinado (gas natural) ou nucleares (uranio) que xeran os electróns cos que se cargan as baterías destes coches supostamente "limpos". Se tomamos a composición media da enerxía que se consume en España en forma eléctrica veremos que menos dun 50% procede de fontes chamadas "renovables". Así pois, o coche eléctrico afasta a contaminación aos lugares onde se produce a electricidade, pero non a elimina.

O coche eléctrico non é "de emisións cero": afasta a contaminación aos lugares onde se produce a electricidade de orixe non renovable.

Si, pero, a mobilidade eléctrica é o futuro, non si? É, e non é. É, porque unha vez se esgoten os combustibles fósiles, o transporte eléctrico poderá seguir tendo un lugar dentro das diversas modalidades de trasporte sostible (outras son vellas coñecidas da nosa especie: a tracción animal, a navegación a vela...; e diversos enxeños relativamente modernos e sostibles: a bicicleta, os dirixibles...). Mais non é "o futuro" no sentido que está implícito en todas as mensaxes que se lanzan desde os gobernos e desde a industria do automóbil: non poderemos ter 1.500 millóns de coches eléctricos como hoxe temos de combustión. E non poderemos, por varias razóns. En primeiro lugar, o custo enerxético e material de fabricalos. Fabricar 1.500 millóns de coches, consumiría aproximadamente 21.000 millóns de barrís de petróleo. E se temos en conta as emisións da súa fabricación, que se poden situar entre 5 e 35 toneladas de CO2 por vehículo, implicaría unhas emisións totais de até 52,5 xigatoneladas de CO2, que é o 141% de todo o CO2 emitido no mundo no 2018!

Seat cadena montaje
Foto:SEAT

Vale, adiantariamos o esgotamento do petróleo e emitiriamos aínda máis CO2, pero... podería compensar facelo, non si? Dificilmente. En primeiro lugar porque a situación da mudanza climática é de tal emerxencia que suporía un erro suicida: no canto de deter as emisións, engadir case 1 ano e medio de emisións adicionais. Iso aceleraría aínda máis a mudanza climática, ¿e non era o coche eléctrico unha solución para a mudanza climática? Á parte do feito de que é dubidoso que existise o material preciso para fabricar 1.500 millóns de baterías e para ilas repoñendo cada poucos anos (as baterías teñen unha vida útil que, loxicamente, depende moito do seu uso, pero que sabemos que é duns poucos anos, no mellor dos casos): se tomamos para o cálculo unha batería con 3 quilos de litio, fabricar ese millardo e medio consumiría, dun golpe, un terzo de todas as reservas mundiais deste estratéxico mineral. En calquera caso, esa enerxía e eses materiais finitos poderían —e deberían— ser utilizados para outras cuestións realmente críticas para a sociedade. E iso lévanos a formular unha pregunta básica: cantos dos nosos desprazamentos actuais son realmente precisos e cantos deles se poderían evitar con medidas de reorganización social?

A enerxía e material finitos precisos para substituír o parque mundial por coches eléctricos sería mellor utilizalos para verdadeiras necesidades.

Pero, facer o trasporte "sustentable" non consiste simplemente en trocar motores de combustión por eléctricos? Falso. Iso non pode ser sustentable, polos problemas de enerxía, contaminación e materiais mencionados. A transición a un trasporte sustentable debe comezar por reducir a hipermobilidade que caracteriza o noso actual e insostible modo de vida. Debemos reducir, e moito, os desprazamentos das persoas e das mercadorías (neste último caso revertendo boa parte da irracional mundialización económica). Iso non se fai trocando un tipo de coche polo outro. Iso implica repensar o comercio a nivel nacional e internacional, e reestruturar as nosas cidades e entornos rurais para que a xente teña que desprazarse menos, para que atope os seus servizos básicos, o seu traballo, o seu alimento e o seu lecer en distancias curtas, maximizando os percorridos a pé ou en vehículos particulares sustentables (principalmente bicicletas). E para cando haxa que percorrer distancias maiores, transporte colectivo público ou vehículos compartidos. A transición cara a unha mobilidade sustentable non é que signifique a fin do coche movido a petróleo, é que significa a fin do coche particular como produto de masas. Seguirá habendo coches despois do petróleo, si, mais só para servizos de urxencias, taxis, e para unha minoría de persoas que o poderán comprar e manter.

Daquela, o coche eléctrico non é para todos? Non, non pode ser un produto de masas. Os seus prezos son prohibitivos hoxe en día para a maioría da poboación e non hai indicios de que vaian baixar até os prezos habituais dos vehículos de motor térmico. Daquela, o coche privado volvería ser un artigo de luxo, como o foi nos inicios da automoción. Isto quere dicir que resultaría inxusto financialo (e, sobre todo, financiar as súas infraestruturas de recarga) desde os gobernos como se está comezando a facer, mesmo os locais, pois implicará un transvase de riqueza dos máis pobres —que nunca o poderán ter— para os máis ricos —que serán quen o gocen—.

Financiar o coche eléctrico desde os gobernos implica un transvase de riqueza da maioría a unha minoría que será a que o goce.

Entón, non teñen futuro os vehículos eléctricos? Teñen, mais non deste tipo nin tantos. É dicir, ten moito máis sentido construír vehículos lixeiros, nos que se aproveite moito mellor a axuda dunha pequena batería eléctrica (patinetes e bicicletas eléctricas, principalmente) e para cuxa fabricación se requira moitísimo menos material e emisións, e non coches de 1 Tn movidos enteiramente por baterías de gran capacidade. E, sobre todo, teñen sentido os vehículos eléctricos colectivos, como curiosamente xa existían nas cidades galegas hai un século: tranvías, trens, trolebuses, etc.

En resumo, non podemos soñar con 1.500 millóns de coches eléctricos: o único futuro realista do trasporte pode ser, ou ben coches eléctricos para uns poucos —que acabariamos pagando entre todos—, ou ben trasporte colectivo eléctrico para todos, complementando con pequenos vehículos, e se cadra tamén con algúns biocombustibles procedentes de residuos. Cal destes dous futuros é o que imos escoller?

Sobre este blog
O Centro de Saberes para a Sustentabilidade (CSS) é un Regional Centre of Expertise on Education for Sustainable Development recoñecido oficialmente pola Universidade das Nacións Unidas. Ten como misión fundacional “informar, sensibilizar e implicar a comunidade educativa e a sociedade no seu conxunto na promoción da transformación social necesaria para o cumprimento dos Obxectivos de Desenvolvemento Sustentable a través de experiencias cos pés na terra que fomenten a conservación, a sustentabilidade, a protección ambiental e a resiliencia“. O goberno do CSS é horizontal e democrático a través dun Consello Reitor formado por representantes de todos os axentes participantes. Máis información: http://www.saberes.eu
Ver listado completo
Cargando valoraciones...
Ver comentarios 1
Informar de un error
Es necesario tener cuenta y acceder a ella para poder hacer envíos. Regístrate. Entra en tu cuenta.

Relacionadas

Cargando relacionadas...
Sobre este blog
O Centro de Saberes para a Sustentabilidade (CSS) é un Regional Centre of Expertise on Education for Sustainable Development recoñecido oficialmente pola Universidade das Nacións Unidas. Ten como misión fundacional “informar, sensibilizar e implicar a comunidade educativa e a sociedade no seu conxunto na promoción da transformación social necesaria para o cumprimento dos Obxectivos de Desenvolvemento Sustentable a través de experiencias cos pés na terra que fomenten a conservación, a sustentabilidade, a protección ambiental e a resiliencia“. O goberno do CSS é horizontal e democrático a través dun Consello Reitor formado por representantes de todos os axentes participantes. Máis información: http://www.saberes.eu
Ver listado completo

Laboral
Legislación laboral en condiciones de calor extremo: existe pero ¿se aplica?
Los sindicatos y expertos demandan mejoras en los reglamentos, que muchas veces dejan en manos de la buena voluntad de las empresas aplicar medidas de protección en alertas meteorológicas.
Grecia
Grecia muestra su peor cara ante el aumento de llegadas de personas migrantes a Creta
El país heleno suspende, durante los próximos tres meses, los procedimientos de asilo para las personas migrantes que lleguen por mar desde el norte de África.
Palestina
El ataque de Israel a una iglesia indigna al Gobierno francés, que sigue sin hacer nada contra el genocidio
Eslovenia se convierte en el primer país europeo en prohibir la entrada y en imponer sanciones contra jerarcas del régimen de Tel Aviv.
Comunidad de Madrid
La Fiscalía pide tres años y nueve meses de cárcel para el novio de Ayuso por fraude fiscal
González Amador habría utilizado facturas falsas para reducir el monto debido por sus empresas al impuesto de sociedades y así evitado pagar gravámenes por el pelotazo de cobro de comisiones por la venta de mascarillas en 2020, según la Fiscalía.
Cómic
Simon Hanselmann y el arte de lo obsceno
Simon Hanselmann se ha convertido en el verdadero ‘enfant terrible’ del mundo del cómic ‘underground’. Un artista de lo obsceno, titiritero del universo gestado en torno a los incorregibles Megg, Mogg y Búho.
El Salto n.79
el salto
Galicia dice 'no' al capitalismo verde y en el último número de la Revista El Salto te lo contamos
Ya está disponible el número 79 de nuestra revista, en el que destacamos la investigación y el rechazo social que encuentra el proyecto de macrocelulosa de la multinacional Altri.
Pensamiento
Nuria Romo
“Los procesos de medicalización no son neutros, se hacen sobre todo hacia las mujeres”
Catedrática de Antropología Social y Cultural, Nuria Romo Avilés lleva más de dos décadas compaginando la investigación con perspectiva de género acerca de drogodependencia con la docencia en la Universidad de Granada.
Región de Murcia
Más de mil organizaciones piden que se castiguen los discursos de odio que incentivan las agresiones racistas
Colectivos sociales, migrantes y antirracistas convocan concentraciones en decenas de ciudades para mostrar el rechazo ante las agresiones racistas y xenófobas en Torre Pacheco y exigir responsabilidades a los incitadores.
Región de Murcia
Bulos y algaradas: la estrategia internacional para promocionar el supremacismo
La campaña en redes de Torre Pacheco ha replicado el modus operandi que instigó los disturbios racistas de Inglaterra el pasado verano.

Últimas

Comunidad El Salto
El Salto estrena nueva página: una web como una casa
Después de un año de trabajo, lanzamos en julio la nueva web de El Salto, con un nuevo diseño, pero, sobre todo, con una nueva Zona Socias llena de ventajas para las personas que hacen posible El Salto con su apoyo.
Estados Unidos
No es una guerra de Trump contra el fentanilo, es una guerra contra los pobres
Donald Trump revive la War On Drugs firmando una nueva ley que establece penas mínimas de diez años contra los traficantes del opiáceo.
Justicia
Organizaciones civiles y de derechos humanos piden protección para el hijo menor de Juana Rivas
Consideran la orden de entrega del hijo menor de Juana al padre como una grave desprotección infantil al ignorar el proceso penal italiano por presunto maltrato contra Arcuri y la minimización previa de las denuncias de violencia del hijo mayor
Francia
Francia se ensaña con los más desfavorecidos con su nueva batería de recortes
El primer ministro galo, François Bayrou, quiere congelar pensiones, ayudas sociales y salarios de funcionarios con un agresivo plan de austeridad que deja indemnes a los más ricos.
El Salto Radio
Yupanqui, la música en colectivo
Jóvenes con raíces latinoamericanas generan espacios de encuentros y formación en Madrid.
Asturias
Las Seis de la Suiza esperan el indulto del Gobierno para abandonar la prisión
ERC, Bildu, Podemos y BNG han pedido el indulto con una proposición no de ley, que se suma a la pedida por sindicatos y apoyado por Yolanda Díaz. Decenas de concentraciones piden la liberación de las sindicalistas.
Más noticias
Derecho a la vivienda
María Guerrero 1: historia de un edificio que no existe, pero explica todas las crisis de vivienda en Madrid
15 familias residentes en el bloque de esta calle de Carabanchel Bajo pelean contra las cláusulas abusivas que propone la Sareb para no desahuciarlas.
Siria
Israel da un paso más en la desestabilización de Oriente Medio y ataca Damasco
Tras varias horas de bombardeos al sur de Siria con la excusa de defender a la comunidad drusa, a la que Israel considera aliada, el ejército israelí ha atacado la capital del país, Damasco.
Kabilas de mesa camilla
Kabilas de mesa camilla
Más calor que segando, el mismo fascismo de antaño
Las familias trabajadoras sin conciencia de clase, las centinelas de los intereses de la casta, como decía el de la coleta, son las mismas personas que cobran “la paguita” del Perro Sánchez y que se quejan de que la paguita exista.

Recomendadas

Comunismo
Jodi Dean
“Sin organización, los movimientos surgen y desaparecen como setas”
La politóloga e historiadora Jodi Dean ha estado en Barcelona para reivindicar el poder de las organizaciones políticas y de la camaradería. En la actualidad trabaja sobre el neofeudalismo y la reconfiguración de la clase trabajadora.
Arte contemporáneo
Palabras contra el poder: la vigencia radical de Barbara Kruger
La primera retrospectiva completa de Barbara Kruger en España presenta los distintos formatos y soportes con los que ha trabajado en las últimas cinco décadas: ‘paste-up’, instalaciones de vídeo, obras en LED y vinilos murales.
Málaga
Málaga, el punto de inversión para los fondos israelíes a pie de playa
Diversos fondos de origen israelí están presentes en proyectos urbanísticos de Málaga influyendo en la turistificación de la provincia mientras se enriquecen con la ocupación de Palestina
Feminismos
Patricia Reguero
“Mis relatos están escritos al lado de otras, arropada por la escucha de otras”
Patricia Reguero Ríos, redactora de El Salto, presenta ‘Todo lo que pasó el día que me mordió mi hija’ (La Imprenta, 2025), un conjunto de relatos que desde lo individual apelan a lo colectivo y que se devoran con una mezcla entre ansiedad y placer.
Comentarios 1

Para comentar en este artículo tienes que estar registrado. Si ya tienes una cuenta, inicia sesión. Si todavía no la tienes, puedes crear una aquí en dos minutos sin coste ni números de cuenta.

Si eres socio/a puedes comentar sin moderación previa y valorar comentarios. El resto de comentarios son moderados y aprobados por la Redacción de El Salto. Para comentar sin moderación, ¡suscríbete!

Cargando comentarios...