Política
Feijóo enfronta un todo ou nada nas eleccións galegas tralo fracaso das dúas investiduras

Probablemente sexa a súa bóla de partido. É difícil saber se terá algunha outra máis. Os dous últimos fracasos de Alberto Núñez Feijóo foron tan estrondosos que as expectativas que saen de Génova 13, desde que o expresidente galego aterrou alí, parecen máis quimeras que metas reais. Ata a noite do 23 de xullo engalanáronse coas mellores enquisas que lles dicían o que querían escoitar. “É posible un Goberno en solitario do Partido Popular”, chegaron a soster. Os cánticos enaltecendo a Isabel Díaz Ayuso e a cara de indisposición de Feijóo aquela noite anunciaban unha caída en picado.

O líder da dereita conseguiu salvarse da interna do seu partido cunha insólita moción de censura a un presidente do Goberno aínda en funcións disfrazada de investidura. Comezou entón a tese do no soy presidente porque no quiero que Pedro Sánchez coa súa gargallada e un parlamento de maioría plurinacional acabaron por sepultar co segundo Goberno de coalición da democracia. A finais de febreiro ou comezos de marzo, segundo o consenso entre a oposición, Feijóo terá o seu todo ou nada: as eleccións á Xunta de Galiza. El mesmo foi quen o dixo: “Se non sacamos a quinta maioría absoluta consecutiva en Galiza, eu non cumpriría as miñas expectativas”.

A frase non pasou desapercibida. Foi unha resposta á pregunta dun xornalista no diario El Mundo: “¿En las elecciones gallegas, el PP se la juega?”. E engadía Núñez Feijóo: “É unha obriga política conseguilo. E repare se me estou arriscando, porque non son o candidato”. Outra vez volven as expectativas. Tras catro lexislaturas de maiorías absolutas con carteis coa súa cara cada vez máis grande e o logo do Partido Popular cada vez máis pequeno —a corrupción foino reducindo—, a esquerda galega sairá á campaña cunha oportunidade de ouro. É o denominador común no relato de fontes do tres partidos que teñen previsión de sacar representación no Parlamento de Galiza. Por orde de estimación, BNG, PSdeG e un recentemente conformado Sumar Galicia. Enfróntanse ao que probablemente sexa un dos candidatos máis anónimos do PP en Galiza, Alfonso Rueda, colocado a dedo polo propio Núñez Feijóo antes da súa partida cara a Madrid. Aínda que o aparello do Partido Popular de Galiza xa se puxo ao choio para paliar esa situación.

A Xunta de Feijóo pagou sete millóns en dous anos polo Land Rober, que hoxe entrevista a Alfonso Rueda

Javier H. Rodríguez

CRTVG - Corporación Radio y Televisión de Galicia

CRTVG A Xunta de Feijóo pagou sete millóns en dous anos polo Land Rober, que hoxe entrevista a Alfonso Rueda

Javier H. Rodríguez

Este xoves, o actual presidente galego acode ao programa de Roberto Vilar no que se podería ler como un dos seus primeiros grandes actos de precampaña para as eleccións de 2024. En dous anos, custoulle 6.973.971 euros ás arcas públicas.

Medios Imputado por presunto acoso laboral o director da TVG

Cunha televisión pública absolutamente controlada polo argumentario da dereita, asfixiada por un xuízo de acoso laboral que incumbe a toda a súa cúpula e cunha das maiores folgas da historia de Galiza (todos os venres das últimas 288 semanas), o Partido Popular é indistinguible da liña editorial da Corporación Radio e Televisión de Galicia. Ata pasean aos seus altos cargos polos programas de máxima audiencia para coñecer as súas “caras máis humanas”. Pero a estratexia mediática de enaltecemento de Feijóo excede aos medios de comunicación controlados polos seus gobernos. A prensa teoricamente privada, pero hexemónica en Galiza, nomeadamente, La Voz de Galicia, Faro de Vigo e La Región, tamén se prodigou en adulacións ao líder do PP durante a súa investidura errada e tamén durante a de Sánchez: “Baluarte de la Constitución“, ”Persona de fiar“ ou ”Garante constitucional” foron só algúns dos apelativos das portadas dos medios galegos máis lidos. Todo parece que a tendencia da dereita mediática de cara aos comicios será a mesma.

A esquerda tamén se xoga un cambio de ciclo

Con todo, a esquerda galega non terá fácil romper a hexemonía de quince anos de gobernos do Partido Popular. A líder da oposición e portavoz nacional do Bloque Nacionalista Galego, Ana Pontón, é a favorita segundo a última enquisa de Sondaxe para liderar un potencial goberno tripartito. É consciente diso. Hai pouco máis de dúas semanas, arroupada de mulleres militantes e con cargos políticos nas institucións, Pontón formalizou a presentación da súa candidatura á presidencia da Xunta dentro do proceso aberto polo BNG que previsiblemente gañará e será anunciado este sábado 25 de novembro. “O cambio galego está en marcha, imparable, e aspiro a ser a presidenta que lidere ese cambio, desde a esperanza, desde a confianza, xunto a todos aqueles cidadáns que queren abrir unha nova era”, proclamou Ana Pontón ante un público ante o que dixo presentarse “con toda a humildade pero con toda a ambición de querer empezar unha Galiza mellor para todos e facer historia como a primeira presidenta do país”.

Pontón e Besteiro escenificaron unha sintonía simbólica necesaria para encarar as eleccións. Un cambio de Goberno na Xunta pasa necesariamente por un resultado óptimo para os dous partidos

O PSdeG, pola súa banda, xoga con desvantaxe. O seu candidato, José Ramón Gómez Besteiro, malia ser o secretario xeral dos socialistas galegos entre 2013 e 2016, goza de menos coñecemento por parte do electorado galego en comparación con Ana Pontón, que cumprirá en febreiro vinte anos nas filas de representantes do Bloque. Besteiro tivo que apartarse do seu cargo tras a súa imputación nun suposto caso de corrupción que acabou sobreseído e as investigacións, arquivadas. Desde esa decisión da Audiencia Provincial de Lugo, Besteiro rexurdiu como un dos homes  fortes de Sánchez en Galiza. Non en balde, cobrou protagonismo nalgunhas das intervencións parlamentarias desta aínda nova lexislatura e no pacto asinado entre o seu partido e o de Pontón para a investidura. Alí, Pontón e Besteiro non só selaron un pacto. Escenificaron unha sintonía simbólica necesaria para encarar as eleccións. Os antecedentes son claros: un cambio de Goberno na Xunta pasa necesariamente por un resultado óptimo para as dúas formacións políticas.

A pesar de que Sumar Galicia rexistrouse como partido para concorrer ás galegas o pasado mércores, aínda non anunciou a súa cabeza de lista. Parece un segredo a voces na contorna da formación de Yolanda Díaz que a candidata elixida será Marta Lois, actual voceira de Sumar no Congreso, man dereita de Díaz e cunha traxectoria académica e política na contorna das mareas galegas. Pero polo de agora só se coñece a identidade do seu voceiro: Paulo Carlos López. A formación herdará o legado de En Marea, que quedou excluída do Parlamento galego en 2020 despois de ser a segunda forza. Con todo, nas eleccións xerais, volveron sacar dúas deputadas. Unha delas, Lois.

Sumar Galicia rexístrase como partido propio e coloca ao profesor Paulo Carlos López como voceiro

O Salto Galiza

Elecciones

Eleccións galegas Sumar Galicia rexístrase como partido propio e coloca ao profesor Paulo Carlos López como voceiro

O Salto Galiza

A deputada de Sumar, Verónica Martínez, rexistrou esta mañá o partido e avisou de que, nos próximos días, darase a coñecer a comisión promotora do espazo.

A ultradereita tentará fragmentar ao Partido Popular

Pola súa banda, a agrupación de extrema dereita liderada por Santiago Abascal optou de novo por participar nas eleccións autonómicas nas catro provincias galegas. Conscientes de que esta decisión representa un desafío definitivo para Alberto Núñez Feijóo, quixeron volver concorrer para tensar aínda máis o discurso contra a amnistía no electorado conservador e tratar de condicionar un potencial Goberno do PP. Nos anteriores comicios o ridículo foi maiúsculo. Javier Ortega-Smith foi recibido a berros en case calquera encontro público que Vox organizaba en terra galega tras chamar “xenófobo, antiespañol y racista” a Alfonso Daniel Rodríguez Castelao, o principal referente histórico do galeguismo.

No PP galego teñen medo de como lles poda afectar a decisión de Vox de volver presentarse ás eleccións: “Estamos ante unha situación grave, non fagamos o idiota”

Esta vez crense capaces de chegar máis lonxe, a pesar de que a historia da formación ultradereitista en Galiza caiba no anverso dun panfleto: en toda a súa traxectoria, soamente conseguiron unha concelleira en Avión, un pequeno municipio ourensán de menos de 2.000 habitantes, pero onde hai unha gran concentración de multimillonarios migrantes de orixe galega. Agás esa persoa, o demais é un campo ermo. Con todo, esta vez o Partido Popular non está cómodo coa decisión da formación de Santiago Abascal. Cada voto conta. “En Galiza que nos xogamos unha maioría absoluta que non é fácil, hai que fiar fino para soster esa maioría”, explicaba este xoves o vicesecretario de Organización Territorial do PP, Miguel Tellado. E engadía: “Pido a Vox que gobernemos de forma seria e responsable, para todos (...) Estamos ante unha situación grave, non fagamos o idiota”, explicou Tellado demostrando un sinal de debilidade, pero unha chamada ao voto útil: “Vox non ten posibilidades en ningunha das catro provincias. Se hai votantes de dereita que collen a papeleta de Vox quítallo ao PP para consolidar o último escano nas provincias”.

Por último, aínda é difícil medir o impacto que terá a nova candidatura do partido populista de dereitas do alcalde de Ourense, Gonzalo Pérez Jácome, Democracia Ourensana, que xa anunciou ata o nome que vai abrir a súa lista para as eleccións autonómicas de 2024 en Galicia. A través de Twitter, Jácome anunciou que o elixido será Armando Ojea, o seu actual tenente de alcalde. Esta candidatura ten máis papeletas para condicionar os plans do Partido Popular e se logra os “máis de dous escanos” aos que aspira, podería ser a chave de Goberno para que os herdeiros de Feijóo en Galiza lograsen a súa quinta investidura consecutiva.