Opinión
Hezkuntza legeaz...

EAEn Hezkuntza Lege berriaren inguruan izan diren eztabaidei begira egon naiz azken asteotan. Ez dut ukatuko aho bete hortz gelditu naizela horietan agertu diren dinamika eta argudioekin eta, oro har, azpian dauden balore eta abiapuntu politikoekin.

Argudio (politiko) batek arduratu nau bereziki, ikastolen mundutik datorren esparru abertzalearen sektore batek defendatu duena: “publiko-pribatuaren eztabaida gainditu behar da”. Planteamendu interesatu horrek eztabaida luzerako emanen luke; hala ere, bi dira benetan harrigarriak suertatzen zaizkidan elementu kontrajarriak.

Batetik, argudioa estatu liberalaren kritikatik abiatzen da, baina are liberalagoa den argudiaketa bat osatzen du: kontrolik ez duten eta pribatuak diren interesei (hau da, denon onurarako pentsatuak ez direnak) erantzuteko xedez, publikoak ez diren ikastetxeek diru publikoa (alegia, denona) libreki kudeatu ahal izatea, publikoak diren ikastetxeekin berdintasunean. Berdintasuna bilatzen duen justizia sozialaren aurka doa, zuzen-zuzen.

“Hezkuntza publiko-pribatu dikotomiaren amaierak neoliberalismoaren baloreak sustengatzen ditu, osasungintzan eta pentsioetan bezala”

Bestetik, alde batera uzten da publiko-pribatu dikotomiaren amaierak neoliberalismoaren baloreak sustengatzen dituela, horrenbeste herrialde eta erkidegok erakutsi diguten bezala; beraz, klase ertainari eta aberatsei besterik ez die on egiten. Argudiaketa berdina erabiliko dugu osasungintza sistema pentsatu eta berrantolatzeko? Edo pentsioena?

Egunetik egunera segregazioa handitzen den lurralde batean, esan daiteke duela hainbat hamarkada sortu zen ikastola eredua diruarekin salbatuko dela pentsatzea inozokeriatik gertu dagoela. Gure gizartea krisi larrian dago, eta etorkizun posible bakarra da egoera horri berdintasuna eta justizia soziala abiapuntu izanen dituen begiradarekin aurre egitea. Beste dena guztion kalterako izanen da, eta gutxi batzuen intereserako bakarrik.