Sanfermines
Donostiatik, Joseba Barandiaran gogoan
Orreagako bidean Germanen aldeko oroitarria 1978az geroztik izan dugun lez, Donostia aldean ez dugu holakorik Josebaren alde 40 urte beranduago, ezta arrastorik ere. Donostia aldeko lagunek zein Euskal Herriko memoriaren aldeko taldeek ez al lukete Joseba kontuan izan beharko, gure memoriaren leku eta hutsune horiek betetzeko?
1978ko uztailaren 8ko iluntzean polizia batek jaurtiriko balak hil zuen German Rodriguez Saiz Iruñeko Orreaga karrikan. Bi egun eta erdi beranduago, uztailaren 11ko eguerdi aldean beste polizia batek Donostiako San Bartolome kalean gauza bera egin zuen Joseba Barandiaran erail zuelarik.
Orduko Barne Ministroa zen Rodolfo Martin Villaren esanetan, erailketa horiek “akatsak” izan ziren, poliziak Iruñean zein Donostian erasotuak izan zirelako. Harrigarria zen Ministroaren lotsagabekeria horrela argudiatzeko Donostian egindako agerraldia, zein Madrilgo Parlamentuan bertan eginikoa. Izan ere, Iruñeko gertaera latzak sinestezinak baziren ere, Donostian eta Errenterian gertaturikoak sinestezinagoak ziruditen. Nola onetsi zitekeen Sanferminetan, zezen plazan polizia -agintariak buruan zirelarik- sartzea bi lekuetatik eta bi alditan, borraz, ke potez eta tiroka, pankarta baten aitzakian? Nola arrazoitu zitekeen Iruñeko uztailaren 8ko demasezko erasoa burutu ondoren, 24 ordu beranduago, zuhurtziari eutsi beharrean, polizia agintari batek irratiz esatea bere kideei: “Eman buelta plazari. Prestatu fusil-ahoko guztiak eta jo indar guztiekin. Ahalik eta gogorren. Bost axola hiltzen baduzue, Aurrera!”? Eta nola justifikatu, Iruñeko triskantza eragin ostean, Euskal Herri osoan izandako elkartasun mobilizazioek berriro antzeko errepresio bortitza pairatzea? Izan ere, Sanferminetako gertaerekin abiaturiko errepresio irrika moteldu beharrean, areagotu egin zen hurrengo egunetan, Donostian eta Errenterian bereziki. Hori dela eta, Iruñeko “akatsa” zuzendu beharrean, askoz gehiago okertu eta larritu zuten Donostian beste erailketa batekin: Joseba Barandiaranena, hain zuzen ere.
Uztailaren 11ko goizean, Iruñearekiko elkartasunez burutzen ari ziren greba eta mobilizazioen karietara, polizia berriro metrailetekin eta pistolekin aritu zen, patxadaz eta inpunitate osoz Donostiako Aldapeta eta San Bartolome kaleek bat egiten duten gunean. Manifestazio bat Urbieta kaletik Amara aldera zihoala, hainbat barrikada eratu zituzten, polizien erasoak saihesteko asmoz. Kinka horretan, poliziek tirokatu egin zituzten manifestariak eta barrikaden atzean babestu zirenak. Hortxe, San Bartolomeko kaleko 11 zenbakiaren parean, manifestari zebilen Joseba Barandiaran gazteak bular aldean jaso zuen Aldapetatik botatako bala. Kaleko atzeko aldean artatu ostean, azkar-azkar ospitaleratu zuten baina hark ere hantxe eman zuen azken arnasa. Germanekin elkartasunean, Germanek bezala bukatu zuen bizitza 19 urterekin Astigarragako gazteak.
Ordutik gogoan izan ditugu biak baina, nire uste apalean, era desberdinez. 1979tik aurrera, German omendua izan da urtez urte, behar zuen gisan. Joseba, aldiz, memoriaren zirrikituetan galduxeagoa dugulakoan nago. Orreagako bidean Germanen aldeko oroitarria 1978az geroztik izan dugun lez, Donostia aldean ez dugu holakorik Josebaren alde 40 urte beranduago, ezta arrastorik ere. Donostia aldeko lagunek zein Euskal Herriko memoriaren aldeko taldeek ez al lukete Joseba kontuan izan beharko, gure memoriaren leku eta hutsune horiek betetzeko?
Relacionadas
Agresiones sexuales
Agrestop, una app para denunciar agresiones sexuales
Violencia machista
“Recordar a Nagore es hacer memoria de las mujeres”
.jpg?v=63697169987)
Sanfermines
Y la estela era la ciudad…
“Si no hubiera pasado lo de la estela no estaríamos ahora aquí. Era algo más, era del pueblo. Aquel trozo de piedra estaba en el corazón de la ciudad”, afirma Ramón Contreras, amigo de juventud de Germán Rodríguez.
Destacadas
Economía
Impuestos a la carne y al plástico: los impuestos Pigouvianos
Debido a la crisis climática, muchos países ya se plantean poner impuestos a la carne o a los plásticos. Estos impuestos, cuyo coste recae directamente en el consumidor, se llaman impuestos Pigouvianos.
Aporofobia
Aporofobia: el doble filo para esconder el racismo
El rechazo a las personas migrantes rescatadas en el mar tiene un componente aporófobo desde nuestra mentalidad capitalista porque se considera que estas personas no van a poder aportar algo útil a la sociedad, pero este rechazo no deja de ser también racista, xenófobo, islamófobo y machista.
Contigo empezó todo
Las dos Marías en la locura franquista
Dos hermanas de Compostela retaron al franquismo con color y alegría. Las llamaron “locas”, pero la locura estaba a su alrededor.
Tenemos que hablar
Hacer el agosto
A veces parece que agosto es un mes de saldo y esquina, de periódicos delgados sin noticias, de columnistas escribiendo sobre sus vacaciones en Benidorm. Es como si el mundo se parara.
Últimas
Sexualidad
La homosexualidad como "conducta de riesgo"
Chernóbil
Turismo de desastres: visita guiada al infierno
Desde que HBO estrenó la serie sobre el desastre en la central nuclear ucraniana, las visitas de turistas a esta zona se han multiplicado.
Sexualidad
Polifonías de amor y deseo
El paisaje de los afectos se puebla de teorías y prácticas que impugnan los parámetros normativos del amor. De fondo, el capitalismo y el deseo innovan en su eterno romance. En la tensión entre la libre elección, los cuidados y el compromiso se configuran las relaciones amorosas del futuro.
