Sanfermines
Donostiatik, Joseba Barandiaran gogoan
Orreagako bidean Germanen aldeko oroitarria 1978az geroztik izan dugun lez, Donostia aldean ez dugu holakorik Josebaren alde 40 urte beranduago, ezta arrastorik ere. Donostia aldeko lagunek zein Euskal Herriko memoriaren aldeko taldeek ez al lukete Joseba kontuan izan beharko, gure memoriaren leku eta hutsune horiek betetzeko?
1978ko uztailaren 8ko iluntzean polizia batek jaurtiriko balak hil zuen German Rodriguez Saiz Iruñeko Orreaga karrikan. Bi egun eta erdi beranduago, uztailaren 11ko eguerdi aldean beste polizia batek Donostiako San Bartolome kalean gauza bera egin zuen Joseba Barandiaran erail zuelarik.
Orduko Barne Ministroa zen Rodolfo Martin Villaren esanetan, erailketa horiek “akatsak” izan ziren, poliziak Iruñean zein Donostian erasotuak izan zirelako. Harrigarria zen Ministroaren lotsagabekeria horrela argudiatzeko Donostian egindako agerraldia, zein Madrilgo Parlamentuan bertan eginikoa. Izan ere, Iruñeko gertaera latzak sinestezinak baziren ere, Donostian eta Errenterian gertaturikoak sinestezinagoak ziruditen. Nola onetsi zitekeen Sanferminetan, zezen plazan polizia -agintariak buruan zirelarik- sartzea bi lekuetatik eta bi alditan, borraz, ke potez eta tiroka, pankarta baten aitzakian? Nola arrazoitu zitekeen Iruñeko uztailaren 8ko demasezko erasoa burutu ondoren, 24 ordu beranduago, zuhurtziari eutsi beharrean, polizia agintari batek irratiz esatea bere kideei: “Eman buelta plazari. Prestatu fusil-ahoko guztiak eta jo indar guztiekin. Ahalik eta gogorren. Bost axola hiltzen baduzue, Aurrera!”? Eta nola justifikatu, Iruñeko triskantza eragin ostean, Euskal Herri osoan izandako elkartasun mobilizazioek berriro antzeko errepresio bortitza pairatzea? Izan ere, Sanferminetako gertaerekin abiaturiko errepresio irrika moteldu beharrean, areagotu egin zen hurrengo egunetan, Donostian eta Errenterian bereziki. Hori dela eta, Iruñeko “akatsa” zuzendu beharrean, askoz gehiago okertu eta larritu zuten Donostian beste erailketa batekin: Joseba Barandiaranena, hain zuzen ere.
Uztailaren 11ko goizean, Iruñearekiko elkartasunez burutzen ari ziren greba eta mobilizazioen karietara, polizia berriro metrailetekin eta pistolekin aritu zen, patxadaz eta inpunitate osoz Donostiako Aldapeta eta San Bartolome kaleek bat egiten duten gunean. Manifestazio bat Urbieta kaletik Amara aldera zihoala, hainbat barrikada eratu zituzten, polizien erasoak saihesteko asmoz. Kinka horretan, poliziek tirokatu egin zituzten manifestariak eta barrikaden atzean babestu zirenak. Hortxe, San Bartolomeko kaleko 11 zenbakiaren parean, manifestari zebilen Joseba Barandiaran gazteak bular aldean jaso zuen Aldapetatik botatako bala. Kaleko atzeko aldean artatu ostean, azkar-azkar ospitaleratu zuten baina hark ere hantxe eman zuen azken arnasa. Germanekin elkartasunean, Germanek bezala bukatu zuen bizitza 19 urterekin Astigarragako gazteak.
Ordutik gogoan izan ditugu biak baina, nire uste apalean, era desberdinez. 1979tik aurrera, German omendua izan da urtez urte, behar zuen gisan. Joseba, aldiz, memoriaren zirrikituetan galduxeagoa dugulakoan nago. Orreagako bidean Germanen aldeko oroitarria 1978az geroztik izan dugun lez, Donostia aldean ez dugu holakorik Josebaren alde 40 urte beranduago, ezta arrastorik ere. Donostia aldeko lagunek zein Euskal Herriko memoriaren aldeko taldeek ez al lukete Joseba kontuan izan beharko, gure memoriaren leku eta hutsune horiek betetzeko?
Relacionadas
Sanfermines
No-sanfermines 2020
Hemos tenido que renunciar a los sanfermines, algo que solo había sucedido por causas bélicas. No podremos cumplir con nuestras tradiciones festivas, colectivas y personales.
Sanfermines
San Fermín: una mundanidad imposible
Por primera vez las fiestas de Iruñea se han suspendido por motivos sanitarios, ya que el coronavirus es incompatible con el roce del festejo.
Agresiones sexuales
Agrestop, una app para denunciar agresiones sexuales
Destacadas
Elecciones 12 de julio (País Vasco y Galicia)
EH Bildu avanza frente a un PNV que sigue imponiéndose
Han sido las elecciones con la participación más baja de la historia del País Vasco: ha votado el 52,84% de los electores censados. Las coaliciones Elkarrekin Podemos-IU y PP-Ciudadanos se han desplomado, mientras que Vox ha conseguido un representante. Solo EH Bildu ha conseguido ganar votantes (más de 23.000), el resto los ha perdido. PNV y PSE consiguen esta vez armar la mayoría absoluta que se les escapó en 2016.
Elecciones 12 de julio (País Vasco y Galicia)
La izquierda se recompone radicalmente en Galicia: el BNG sube 13 escaños y En Común desaparece
Sanidad pública
Cuando los aplausos no bastan: la primera línea en la lucha contra el covid-19 se rebela
Elecciones 12 de julio (País Vasco y Galicia)
Los principales datos de las elecciones en Galicia y País Vasco
Mayoría absoluta de Alberto Núñez Feijóo en Galicia. El PP ha ganado en todas las provincias. En el País Vasco, el PNV revalida su mayoría con 31 escaños y, junto con el apoyo socialista, gobernaría en mayoría absoluta.
Elecciones 12 de julio (País Vasco y Galicia)
Feijóo revalida la mayoría en Galicia. El PNV gana claramente en País Vasco
En pleno verano, y tras el pico de la pandemia del covid-19, las comunidades gallegas y vasca eligen sus próximos parlamentos autonómicos. Iñigo Urkullu y Alberto Núñez Feijóo aspiran a repetir mandato. En ambos parlamentos la mayoría absoluta está en 38 diputados.
