Cadena de montaje de Toyota
Cadea de montaxe de Toyota.

Energía
O baño de realismo do presidente de Toyota sobre o coche eléctrico

As polémicas declaracións de Akio Toyoda contradín toda a propaganda oficial e empresarial acerca do futuro do coche eléctrico.

Coordinador do Instituto Resiliencia

4 ene 2021 13:33

“Cantos máis coches eléctricos se constrúen, peor se pon o dióxido de carbono”. “Os coches eléctricos non van ser para o cidadán medio”. Quen fixo estas declaracións non é ningún dos sospeitosos habituais do decrecentismo europeo e tampouco Greta Thunberg nin ningún outro membro de Fridays For Future ou Extinction Rebellion. Foi Akio Toyoda, presidente da primeira compañía automobilística en comercializar de maneira masiva coches alternativos aos de combustión. O neto do fundador da Toyota, fixo estas explosivas declaracións o pasado día 17 de decembro na conferencia anual de prensa da asociación xaponesa da automoción, e foron reproducidas por diversos medios a nivel internacional comenzando polo propio medio de referencia do capitalismo estadounidense, The Wall Street Journal.

Toyoda criticou que os partidarios da substitución do parque móbil actual por vehículos eléctricos (EV nas súas siglas en inglés) non están a ter en conta nin as emisións producidas pola construción dos coches nin as asociadas á produción da electricidade que precisan para se moveren, desenmascarando así a hipocrisía do zero emissions da que outros fabricantes adoitan presumir coa complicidade necesaria das autoridades estatais reguladoras da publicidade. Non debería ser algo sorprendente para as persoas lectoras habituais deste blog, mais si que choca moito escoitalo de boca dun dos máximos representantes da industria.

A partir das declaracións do empresario nipón outros fabricantes e mais os gobernos da Transición Enerxética van ter algo máis difícil vender a idea de que os coches eléctricos representan unha “mobilidade sustentable” ou “verde” e que calquera persoa que hoxe se despraza queimando derivados do petróleo vai poder facelo nuns anos cun coche movido cunha batería eléctrica.

Segundo o presidente da Toyota os coches eléctricos implican importantes emisións de efecto invernadoiro e non poden estar ao alcance de todos

Aínda que si que houbo algunha réplica desde a súa competencia, non coñecemos polo de agora declaracións en resposta a Toyoda desde ningún goberno nin desde os sindicatos da industria do automóbil, que confían tamén o seu futuro ao éxito masivo do mobilidade privada eléctrica, trala súa resistencia inicial. Nun mundo ideal as cuestións suscitadas polo presidente da Toyota debera estar ao día seguinte en boca de todos os xornalistas nas roldas de prensa gobernativas de todos os países industrializados, nomeadamente daqueles coma o noso que anunciaron todo tipo de medidas reguladoras, fiscais e económicas para promover unha extensión masiva duns coches que agora confesa o seu maior fabricante, só van ser para uns poucos.

Mais polo de agora, só hai un silencio vergoñento ante un mito que quedou exposto, traizoado desde dentro por quen debería ser, na teoría, un dos seus maiores defensores. Tan só se publicaron críticas desde algúns medios apoloxéticos da EV revolution que reaccionaron ao torpedo lanzado polo presidente da compañía nipona contra a liña de flotación da nova encarnación eléctrica do mito do progreso, acusándoo de “arrogante”, de “falta de visión” e de “espallar desinformación”, pouco menos ca fake news, en definitiva. Tamén lanzan sospeitas sobre as súas intencións reais ser a promoción do coche movido por célula de hidróxeno e os híbridos (convencionais ou enchufables) como alternativas ao eléctrico de batería, polo cal a súa empresa está apostando moito máis mornamente ca outros competidores. E apoiaría este cuestionamento das verdadeiras motivacións do empresario nipón o feito de que este ano superaron en vendas a nivel mundial, por vez primeira, os EV de batería aos híbridos, nos que precisamente fora pioneira Toyota. E aínda que é razoable pensar no interese competitivo detrás das declaracións de Toyoda, non parece moi razoable que non botara este as súas propias contas sobre as emisións asociadas á fabricación e ao funcionamento dos outros vehículos que vende a súa propia empresa.

Tamén se ten argumentado que as emisións asociadas aos coches eléctricos en Xapón non son extrapolables a outras partes do mundo, debido á alta dependencia deste país con respecto aos combustibles fósiles para xeraren electricidade, sobre todo despois do accidente de Fukushima Daiichi, cando se pararon case todas as plantas nucleares do país. Porén, estas réplicas non teñen en conta dous datos: o primeiro é que boa parte das emisións da vida útil dun coche eléctrico se producen durante o seu proceso de fabricación (así como no das súas baterías, que non se pode esquecer que hai que reemprazar cada poucos anos, co cal implican unhas emisións periódicas durante a vida útil do coche); e o segundo, que tanto nun país cun 10% de xeración eléctrica renovable (caso do Xapón) coma en calquera outro mentres non chegue ao 100%, as recargas do parque móbil eléctrico van emitir, si ou si, CO2, e xa que logo, a afirmación de Toyoda de “cantos máis coches eléctricos, máis emisións”, é rigorosamente certa.

Os plans estatais de descarbonización da mobilidade non son cribles, segundo os cálculos de Akio Toyoda

Precisamente o goberno xaponés acaba de anunciar un paquete de medidas en sintonía coa moda do crecemento verde, un de cuxos obxectivos vai ser a electrificación total da mobilidade privada en 15 anos, apoiándose nunha enerxía nuclear que xa mostrou claramente ao país os seus riscos co incidente aínda non resolto en Fukushima. Segundo Toyoda, se o Xapón tivese que mover todo o seu parque móbil con electricidade, a xeración nacional non alcanzaría en épocas coma o verán, aínda que o goberno xaponés considera que só aumentaría a demanda nun 50%, algo que contrasta coa duplicación da demanda que recoñece o principal paladín dos EVs, Elon Musk. O custo estimado por Toyoda para esta substitución está entre os 14 e os 37 billóns de iens, mentres que o primeiro ministro nipón anunciou un “fondo verde” de apenas 2 billóns para realizar a descarbonización de toda a economía. Sobre a viabilidade destes plans tamén se amosou moi escéptico outro sobranceiro industrial do país, Eiji Hashimoto, presidente da principal empresa siderúrxica do país.

Akio Toyoda tamén anuncia que, coa desaparición dos coches movidos con derivados do petróleo, a industria vai perder millóns de postos de traballo. Xapón está previsto que proximamente anuncie a prohibición da venda de novos coches de gasolina ou gasóleo a partir de 2035, seguindo o exemplo de California ou o Reino Unido, unha intención tamén compartida polo goberno español. O presidente da empresa de automoción critica a falta de realismo dos gobernantes das súas apostas demasiado optimistas sobre estes vehículos: “Cando os políticos din que imos desfacernos de todos os coches de gasolina, xa entenden o que están a dicir?” E no caso do seu país criticou tamén que os plans para a mobilidade eléctrica non veñan acompañados dunha profunda transformación enerxética do país.

Ás advertencias lanzadas por Toyota é preciso engadirlle a consciencia do declive terminal do petróleo

A todo isto faltaría engadir a conciencia do declive terminal do petróleo, algo co que evidentemente non está a contar o directivo xaponés, pois non deixa de facer unha defensa da continuidade dos vehículos de gasolina. Se sumamos ese dato á ecuación, o panorama que temos por diante estaría caracterizado en primeiro lugar por unha moito menor mobilidade, xa que a gasolina — e antes ca ela o diésel — ten os días contados, e os eléctricos non van poder reemprazar máis ca unha fracción dos coches actuais, por moi diversos motivos; en segundo lugar, unha necesaria redución da industria, cunhas enormes perdas de emprego, xa que se van fabricar moitos menos coches; en terceiro lugar, como consecuencia desta menor mobilidade, vaise facer imprescindible unha relocalización de todas as actividades que hoxe obrigan ou incitan á mobilidade en coche particular (traballo, lecer, compras, turismo, sanidade, etc.) en paralelo a unha necesaria multiplicación da dispoñibilidade de transporte público, para que non suceda o efecto chalecos amarelos, ao quitar ou desaparecer a posibilidade da mobilidade contaminante privada e non ofrecer unha mobilidade pública ampliada e máis sustentable.

Estes cabos aínda non parece que os comezase a atar a prensa xeneralista, que acepta acriticamente (e amosando grande anumerismo en moitas ocasións) calquera anuncio propagandístico dos gobernos que veña acompañado das palabras verde, renovable, transición ou similares, sen botar contas nin consultar con quen as ten botado, o cal inclúe agora non só os estudosos da Transición Enerxética senón tamén o presidente da Toyota. E tampouco parece que causaran efecto ningún no discurso tecnooptimista da nosa clase dirixente. Se despois da xente da ciencia e dos activistas ecosociais agora tamén voces sobranceiras da propia industria poñen en dúbida a factibilidade dos soños eléctricos dos nosos políticos, quen máis llelo terá que dicir para que esperten e acheguen algo de realismo aos plans nos que están a gastar o diñeiro e mais o futuro de todas nós?

Sobre este blog
O Centro de Saberes para a Sustentabilidade (CSS) é un Regional Centre of Expertise on Education for Sustainable Development recoñecido oficialmente pola Universidade das Nacións Unidas. Ten como misión fundacional “informar, sensibilizar e implicar a comunidade educativa e a sociedade no seu conxunto na promoción da transformación social necesaria para o cumprimento dos Obxectivos de Desenvolvemento Sustentable a través de experiencias cos pés na terra que fomenten a conservación, a sustentabilidade, a protección ambiental e a resiliencia“. O goberno do CSS é horizontal e democrático a través dun Consello Reitor formado por representantes de todos os axentes participantes. Máis información: http://www.saberes.eu
Ver todas las entradas
Informar de un error
Es necesario tener cuenta y acceder a ella para poder hacer envíos. Regístrate. Entra en tu cuenta.

Relacionadas

Greenwashing
Greenwashing Justicia Alimentaria acusa a Endesa de “ecopostureo” por su “miel solar”
La energética lanza una iniciativa para compatibilizar las plantas solares con la producción de miel, algo que desde la ONG tachan de ‘greenwashing’.
#88798
5/5/2021 10:23

Hai varias imprecisións neste artigo que gostaría de destacar. Cando fala de trocar as baterías dos BEV cada poucos anos, de onde extrae ese dato? e qué entende por poucos anos? Sabe o autor que xa hai circulando BEVs con máis de 300.000 km coa batería orixinal e inclusive algún con perto de 1.000.000 de km? Cando fala das emisións para a producción da enerxía, suxire que transportar en barcos enormes, co risco de verquidos engadido, o petróleo produce menos emisións? tendo en conta que é unha pequena parte do proceso de transformación do crudo en combustibles, todo o cal é moi contaminante, inclusive en destino coas refinerías, como sabemos ben en Galicia. Finalmente, cando fala das emisións que se producen durante a construcción dos BEVs, refírese á diferencia con respecto a construir un vehículo de combustión interna? Sabe que fabricantes comprometidos como Tesla teñen factorías completamente cubertas de placas fotovoltaicas, sendo algunha delas completamente independente e 0 emisións? Incluso BMW ten unha fábrica de BEVs en transición cara a iso e o seu modelo i3 ten unha porcentaxe de material reciclado e reciclable por riba do 90%. Tamén quero lembrar que Toyota aposta por unha hibridación mínima, que non resolve ningún problema das emisións dos vehículos de combustión pero si consegue manter a maior parte do seu negocio en base a mantementos e reparacións de seus motores, que ademáis teñen moita menos esperanza de vida que os eléctricos. Grazas.

0
0
Sobre este blog
O Centro de Saberes para a Sustentabilidade (CSS) é un Regional Centre of Expertise on Education for Sustainable Development recoñecido oficialmente pola Universidade das Nacións Unidas. Ten como misión fundacional “informar, sensibilizar e implicar a comunidade educativa e a sociedade no seu conxunto na promoción da transformación social necesaria para o cumprimento dos Obxectivos de Desenvolvemento Sustentable a través de experiencias cos pés na terra que fomenten a conservación, a sustentabilidade, a protección ambiental e a resiliencia“. O goberno do CSS é horizontal e democrático a través dun Consello Reitor formado por representantes de todos os axentes participantes. Máis información: http://www.saberes.eu
Ver todas las entradas
Educación pública
Iglesia Semana Santa: negocios, procesiones en colegios, inmatriculaciones y fervor
Más allá de la expresión cultural, la Semana Santa tiene una esfera económica que genera millones de euros y otra social que le sirve a la Iglesia Católica para legitimar sus privilegios dentro del Estado español.
Industria
Transición industrial Mecaner, un cierre injusto o cuatro alternativas con mirada ecosocial para mantener la fábrica de Urduliz
ESK y LAB han presentado el ‘Plan de Transición Ecosocial’ que ha elaborado la cooperativa Garúa como una herramienta para la búsqueda de soluciones al ERE propuesto por la multinacional Stellantis.
Palestina
Palestina Viaje al fondo del horror
El fotoperiodista Javier Bauluz cubrió la primera Intifada, la primera gran rebelión del pueblo palestino desde la creación del estado israelí.
Argentina
Argentina Myriam Bregman: “El de Milei es un típico gobierno neoliberal con recetas ortodoxas clásicas”
Quien fuera candidata de la izquierda a la presidencia en las elecciones en las que Milei salió victorioso, evalúa las consecuencias del gobierno de La Libertad Avanza y las respuestas que están dando los distintos actores políticos.
Maternidad
Maternidades Reaprender la espera
El tiempo de gestación es largo y va a un ritmo distinto al que acostumbras: el ritmo natural al que desarrolla una playa, un monte, un océano. Y no estamos ya habituados a darle la mano a la pausa.
Momus Operandi
Momus operandi Todo es una narración
Nos dicen que las mentiras son la única realidad. Que aprendamos a mentirnos, que nos engañemos, que no nos importa la salud, ni los derechos laborales, ni las violencias estructurales.
Ríos
Radiografía fluvial de España La tierra que no amaba sus ríos
Los ríos ibéricos agonizan. Casi la mitad de las masas de agua está en mal estado. Presas, sobreexplotación, contaminación y crisis climática son sus principales amenazas, con la agroindustria como mayor agresora.
Accidentes laborales
Accidentes laborales Detenidos tres empresarios en Galicia tras la muerte de un migrante que trabajaba sin equipo de protección
El joven de 28 años, que estaba empleado con un contrato irregular, falleció el 26 de febrero tras precipitarse desde una carretilla elevadora sin la protección necesaria para esa labor.

Últimas

Ocupación israelí
Palestina El Salto te ofrece una camiseta para apoyar económicamente a la UNRWA
No cesamos de buscar nuevas vías para visibilizar un mayoritario clamor social que pide un alto el fuego al que apenas se da cabida en el discurso mediático convencional. Todos los beneficios de esta campaña irán destinados a la UNRWA.
Derecho a la vivienda
Derecho a la vivienda La PAH València clama por el derecho a una vivienda digna: “¿Duermen tranquilos?”
Centenares de personas protestan frente al palacio de la Generalitat para exigir que se haga efectivo el derecho a la vivienda ante la insoportable alza de los precios.
Sidecar
Sidecar Crisis intratable en la República Democrática del Congo
Una y otra vez los actores externos han fracasado a la hora de contener la escalada de violencia en la República Democrática del Congo.
Deportes
Rugby femenino +35 Las Milnoh Granada, un club de rugby femenino +35 creado y gestionado por mujeres
32 mujeres nacidas en mil novecientos y pico, federadas en un equipo que les ha dado un espacio propio, sentido de pertenencia, una tribu donde “yo soy porque somos”
América Latina
Caribe Haití: el fracaso neocolonial y el “eterno castigo de su dignidad”
La crisis de gobernabilidad que vive Haití después del alzamiento paramilitar que liberó a más de 3.600 presos y expulsó al primer ministro es un capítulo más de una historia colonialismo y dependencia.
Trabajo sexual
Estudio sobre trabajo sexual De la Policía, los dueños de locales y los clientes: así es la violencia que sufren las trabajadoras sexuales
Las trabajadoras sexuales sufren múltiples violencias y un estudio las recoge en sus propios términos. Las violencias más frecuentes por parte de los clientes consisten en la retirada del condón sin consentimiento o malos tratos verbales.
Urbanismo
Urbanismo La nueva Ley del Suelo va al Congreso bajo la acusación de fomentar pelotazos urbanísticos
Sumar y Podemos no garantizan el apoyo a la ley, que limita las posibilidades de declarar nulos los planes urbanísticos, así como la acción ciudadana contra las irregularidades urbanísticas.

Recomendadas

Memoria histórica
Marc Solanes “Mi bisabuela luchó en el frente y fue considerada una mala madre, pero lo hizo por sus hijas”
En ‘Las niñas de Elna’ (Pollen, 2024) el periodista reconstruye la historia de las mujeres de su familia resolviendo enigmas para resignificar la imagen de la mujer en la historia.
Euskal Herria
Korrika Correr a favor del euskera cruzando fronteras
La Korrika es el mayor evento de Euskal Herria. En la última edición de esta carrera de más de 2.500 kilómetros ha participado un tercio de la población vasca.
Cine
María Alché y Benjamín Naishtat “El cine puede proponer imágenes y reflexionar, y por eso Milei necesita destruirlo”
María Alché y Benjamín Naishtat dirigen ‘Puan’, una película optimista y amarga, entre la comedia y el cine social, que ofrece nuevas lecturas tras los primeros cien días de gobierno de Milei en Argentina.