Salud
Disrupción endócrina e sustentabilidade

O emerxente problema dos disruptores endócrinos ten relación directa con varios aspectos do proceso de colapso ecosocial.

Partículas de plástico
Partículas de plástico. Foto de Clare Black.

Coordinador do Instituto Resiliencia

11 feb 2020 06:00

As substancias coñecidas como perturbadores hormonais ou disruptores endócrinos (EDC, Endocrine Disrupting Chemicals) constitúen un dos aspectos menos coñecidos do problema da contaminación planetaria. Aínda así, é dos que maiores repercusións están a ter na actualidade e no futuro, non só para a especie humana, senón para numerosas especies animais ao longo de todo o planeta. Trátase de compostos químicos de síntese, creados pola industria petroquímica principalmente, que demostraron ter un efecto desbaratador sobre o sistema endócrino, que é precisamente o encargado de regular numerosas funcións dos organismos vivos, desde o crecemento até a reprodución. As consecuencias da exposición a estes disruptores tradúcese, segundo o caso, en graves problemas de saúde: cancros relacionados coas hormonas (como o de mama, vaxina, útero, testículo ou próstata), anomalías no desenvolvemento de órganos sexuais, redución da calidade do esperma, redución do cociente intelectual, problemas de concentración e hiperactividade, hipotiroidismo (unha auténtica epidemia a nivel mundial, con máis de setecentos mil casos novos diagnosticados anualmente en España) e mesmo coma un dos factores causais doutra pandemia actual, a da obesidade. E só enumeramos, por brevidade e antropocentrismo, os detectados sobre a especie humana, mais tamén causa problemas moi graves a crustáceos, peixes, aves, réptiles, anfibios e mamíferos.

Ademais, este tipo de contaminantes conta cunhas características que os fan especialmente preocupantes: son bioacumulables, non só nun organismo senón ao longo da cadea trófica (biomagnificación), acumulándose máis canto máis preto da cúspide alimentaria está unha especie, como é o caso humano; son persistentes (moitos deles), é dicir, non se descompoñen doadamente e mantéñense durante décadas nos corpos dos animais humanos e non humanos, e mais no medio ambiente; tamén se estenden ao longo das xeracións, pois pasan de nais a fillos e fillas, e os danos transmítense mesmo até a terceira xeración; e, finalmente, os efectos negativos sobre a saúde poden producirse a doses moi baixas de exposición, o cal complica moito a prevención.

Os disruptores endócrinos son un tipo de contaminación especialmente preocupante por seren bioacumulables, biomagnificables, persistentes e con efectos transmisibles á descendencia

Porén, malia ser este un problema derivado da utilización de milleiros de substancias omnipresentes na vida cotiá nas sociedades industrializadas desde o primeiro terzo do século XX (podemos remontarnos ao famoso lema do Better Living Through Chemistry popularizado pola empresa química Dupont na década de 1930), apenas se leva estudando unhas tres décadas (o primeiro congreso internacional tivo lugar en 1991 por iniciativa da zoóloga Theo Colborn, quen elaborou a hipótese inicial). Isto, sumado a unha notable desidia das administracións públicas, fixo que as regulacións vixentes en materia de autorizacións para poñer no mercado novas substancias e produtos, así como os protocolos de analítica toxicolóxica, non contemplen máis ca unha ínfima parte destes problemas, e en ningún caso o chamado “efecto cóctel” que producen os EDC, como denuncia o Dr. Nicolás Olea, un dos maiores expertos neste campo, no seu recente libro Libérate de tóxicos. Guía para evitar los disruptores endocrinos.

Petroquímica

Así, por exemplo, non hai normativa ningunha que obrigue a especificar os centos de substancias aditivas que poden perturbar o noso sistema hormonal e que son rutineiramente empregadas na fabricación de calquera plástico (o tipo de plástico aparece habitualmente identificado como PP, HDPE, LDPE, PVC, PS, etc. embaixo do omnipresente trianguliño da reciclaxe, pero non así os seus copolímeros) e tampouco nas etiquetas da roupa fabricada con tecidos sintéticos derivados do petróleo (o ubicuo poliéster, por exemplo). A perturbación que producen é especialmente perigosa nas fases críticas de actuación das hormonas no proceso de formación do embrión ou nos primeiros anos de desenvolvemento das crianzas. Por iso as mulleres embarazadas e que aleitan, así como os proxenitores de nenos pequenos son obxecto das alarmas máis serias lanzadas polos científicos que estudan os EDC. Por desgraza, advirte o Dr. Olea, nin tan sequera moitos profesionais da medicina coñecen ben estes efectos nin como protexeren aos seus pacientes.

Ben é certo que, despois de varios anos de denuncia, eliminouse algunha destas substancias, como é o caso de varios praguicidas e do xa famoso BPA (bisfenol A), prohibido nalgún tipo de produto como os biberóns, mais esa mesma substancia segue presente en centos de produtos de uso cotián (nos tíckets que nos dan en calquera tenda ou os que nos obrigan a coller cando subimos a un autobús, sen ir máis lonxe). E, aínda por riba, seguen a existir literalmente centos doutros compoñentes autorizados que producen disrupción neses mesmos produtos ou noutros que contan coa marca CE que supostamente garante a seguridade dos produtos á venda na Unión Europea, ou mesmo aparecen empaquetando e contaminando produtos co selo oficial de “ecolóxicos” (caso do cartón ou plástico dos envases ou resinas epoxi coas que se verniza o interior das latas nas que se envasan). Estamos literalmente rodeados por estas substancias: nos aparellos electrónicos, nos adhesivos, nas pinturas, nos plásticos, na roupa, nos colchóns e coxíns, nos xampús, nos perfumes, nos DVDs, no tapizado de sofás ou coches, nos mobles, nos xoguetes... e mesmo como aditivos nos medicamentos que se receitan en pediatría (un exemplo: o butilhidroxitolueno, BHT, con aditivo á vitamina D). Así é que nos estudos de biomonitorización que se levaron a cabo aparecen centos delas no sangue e nos ouriños humanos de todo tipo de poboacións: literalmente mexamos plástico. Aínda que uns máis ca outros: os resultados en poboacións próximas a complexos petroquímicos son especialmente alarmantes. O libro de Nicolás Olea é un bo compendio destes produtos e que podemos facer para reducir na medida do posible a exposición, así como o web temático xestionado por Ecologistas en Acción, unha clásica referencia na Rede para a cidadanía preocupada pola saúde e polo medio ambiente.

O bisfenol A prohibiuse nalgúns produtos, mais segue presente en moitos outros. Ademais só é un de centos de substancias que perturban hormonalmente os nosos corpos

Outro dos maiores expertos e divulgadores desta cuestión a nivel mundial é o Dr. Leonardo Trasande, un profesor de pediatría neoiorquino fillo da diáspora galega, autor dun libro que trata de alertar sobre a cuestión e sobre as súas repercusións mesmo de tipo social e sobre a sustentabilidade: Sicker, Fatter, Poorer - The Urgent Threat of Hormone-Disrupting Chemicals on Our Health and Our Future... and What We Can Do About It. Trasande avisa “estes produtos químicos prodúcense e distribúense a escala masiva, están apenas regulados, e van seguir a sementar o caos nas nosas vidas, xeración tras xeración”.

Decrecimiento
Causas e consecuencias da fin do crecemento económico

A nosa civilización áchase nun intre final da súa historia, enfrontada á imposibilidade de seguir a medrar, mais cun ADN que a empuxa ao crecemento continuo.

Porque o problema dos disruptores endócrinos ten varios puntos de relación directa co problema da sustentabilidade e que afectan á nosa resiliencia como sociedades para encarar o futuro. En primeiro lugar trátase, na súa inmensa maioría, de substancias derivadas do petróleo, ese excepcional recurso fósil sobre o que montamos toda unha civilización insostible e con data de caducidade, e que ao mesmo tempo está a provocar o caos climático coa súa queima. En segundo lugar, está a supor unha carga para os sistemas sanitarios en todo o mundo descomunal e en crecemento, debido ao carácter persistente destas substancias, que seguirán perturbando as hormonas das nosas fillas e netos moito tempo despois de termos queimado o derradeiro barril de petróleo ou ter fabricado a derradeira chilindrada de plástico ou a derradeira manta de poliéster. En terceiro lugar, forma parte dos factores que están a levar a unha Sexta Extinción Masiva, pois afecta gravemente á capacidade reprodutiva e a outros aspectos da saúde de infinidade de especies, co que iso ten de grave para a sustentabilidade dos ecosistemas dos que toda a vida depende. E, en cuarto lugar, as vías para diminuírmos a exposición, son vías que á súa vez son fundamentais para a resiliencia e a creación de sociedades sustentables pospetróleo: non utilizar praguicidas de síntese; consumir alimentos frescos, locais, ecolóxicos e a granel; reducir ou eliminar o consumo de plásticos, sobre todo aqueles que teñen contacto cos alimentos; vestir con fibras naturais non tratadas quimicamente; construír e rehabilitar as nosas vivendas con materiais naturais (bioconstrución)... Aínda que se cadra, nalgún caso, como o de non varrer as casas e utilizar en troques modernos aspiradores con filtros HEPA, ou a constatación de que a lactancia materna é unha vía importante de traspaso de contaminantes entre nai e fillos (véxase o libro do Dr. Olea), algunhas ideas atopen un complicado encaixe nesa necesaria vía cara á descomplexización e á volta ás solucións tradicionais e non industriais (ou, cando menos, low-tech).

A maioría das recomendacións dos expertos para reducir a nosa exposición aos disruptores endócrinos coinciden con medidas para mellorarmos a nosa resiliencia e sustentabilidade

Isto demostra novamente que a volta ao pasado preindustrial non é factible nos mesmos termos neste futuro postindustrial no que imos ter que lidar cunha herdanza tóxica ubicua, persistente e invisible. Xa que logo, vólvese crucial e urxente, se queremos facilitar un futuro de baixa complexidade e baixo consumo enerxético (que terá especial incidencia no sector sanitario), aplicar con rigor o principio de precaución e liberarnos canto antes, de maneira drástica, destes disruptores endócrinos que seguen a ser introducidos no mercado cada ano en cantidades de centos ou milleiros por cada un que tímida e parcialmente retiran as autoridades. Unha loita até o de agora moi desigual e na que o noso futuro, malia o heroico esforzo das persoas investigadoras e médicas que alertan á sociedade destes perigos, vai perdendo por goleada.

Decrecimiento
Sistema sanitario, emerxencias médicas, complexidade e enerxía

Un hospital utiliza máis enerxía por metro cadrado que calquera outro edificio. Pero este fluxo de enerxía fósil e recursos ten os días contados.

Sobre este blog
O Centro de Saberes para a Sustentabilidade (CSS) é un Regional Centre of Expertise on Education for Sustainable Development recoñecido oficialmente pola Universidade das Nacións Unidas. Ten como misión fundacional “informar, sensibilizar e implicar a comunidade educativa e a sociedade no seu conxunto na promoción da transformación social necesaria para o cumprimento dos Obxectivos de Desenvolvemento Sustentable a través de experiencias cos pés na terra que fomenten a conservación, a sustentabilidade, a protección ambiental e a resiliencia“. O goberno do CSS é horizontal e democrático a través dun Consello Reitor formado por representantes de todos os axentes participantes. Máis información: http://www.saberes.eu
Ver todas las entradas
Informar de un error
Es necesario tener cuenta y acceder a ella para poder hacer envíos. Regístrate. Entra en tu cuenta.

Relacionadas

Crisis climática
Investigación El cambio climático multiplicó las muertes por doce en Madrid y por seis en Barcelona durante la ola de calor
Un estudio estima en 2.300 las muertes durante la pasada ola de calor en Europa. Barcelona ha sido una de las urbes con más fallecimientos y Madrid, la que más ha visto incrementarse la mortalidad por culpa del cambio climático.
Comunidad de Madrid
Comunidad de Madrid Un centro de salud desbordado y con cucarachas y otro pendiente de construir desde hace 22 años
Los vecinos del barrio de Comillas, en Carabanchel Bajo, se han manifestado para reclamar el nuevo centro de salud planificado desde 2003 y cuya parcela ya fue cedida por el Ayuntamiento a la CAM, que no da explicaciones por la paralización.
Salud
El precio justo La nueva ley del medicamento o estrategias para bajar el precio de los genéricos (que son caros)
En España pagamos de media un 10% más por los medicamentos genéricos que consumimos que en el resto de la UE. Al mismo tiempo, nuestro gasto farmacéutico ha aumentado un 33% en la última década.
#47345
12/2/2020 8:29

Os plásticos son a nova radioactividade.

0
0
Sobre este blog
O Centro de Saberes para a Sustentabilidade (CSS) é un Regional Centre of Expertise on Education for Sustainable Development recoñecido oficialmente pola Universidade das Nacións Unidas. Ten como misión fundacional “informar, sensibilizar e implicar a comunidade educativa e a sociedade no seu conxunto na promoción da transformación social necesaria para o cumprimento dos Obxectivos de Desenvolvemento Sustentable a través de experiencias cos pés na terra que fomenten a conservación, a sustentabilidade, a protección ambiental e a resiliencia“. O goberno do CSS é horizontal e democrático a través dun Consello Reitor formado por representantes de todos os axentes participantes. Máis información: http://www.saberes.eu
Ver todas las entradas
Crisis climática
Investigación El cambio climático multiplicó las muertes por doce en Madrid y por seis en Barcelona durante la ola de calor
Un estudio estima en 2.300 las muertes durante la pasada ola de calor en Europa. Barcelona ha sido una de las urbes con más fallecimientos y Madrid, la que más ha visto incrementarse la mortalidad por culpa del cambio climático.
Sphera
Minería La inacabada historia de la minería en Asturias
VV.AA.
Uno de los accidentes recientes más graves en la minería asturiana vuelve a cuestionar el sistema de controles y ayudas públicas para las minas en proceso de reestructuración.
Genocidio
Genocidio La segunda consultora más importante del mundo es señalada por su papel en el despiece de Gaza
Boston Consulting Group está considerada una de las “big three” del sector. Ahora, una serie de informaciones señalan cómo ha estado detrás de la fundación antiUnrwa encargada de la distribución de ayuda y de los planes de expansión en la costa.
Perú
Literatura José Carlos Agüero enseña en ‘Persona’ que recordar es necesario cuando olvidar se convierte en la norma
‘Persona’, segunda obra del autor peruano José Carlos Agüero, se convierte en una exploración profunda sobre los cuerpos desaparecidos, la identidad fragmentada y las múltiples formas que puede adoptar una misma vida marcada por el conflicto.
Opinión
Opinión Javier Milei y el “leninismo de derecha”
Milei se apropió de la “técnica” del populismo, produjo un significante vacío (“casta versus pueblo”) y asumió el mandato de terminar con la inflación.
Transición ecosocial
Transición ecosocial El Informe Albanese: neutralizar la impunidad, reinterpretar el derecho
Poner negro sobre blanco los nombres y apellidos de buena parte de las mayores corporaciones del mundo ligadas a la extensión del capitalismo colonial que hace negocios arrasando las vidas de miles de personas, representa un paso relevante.

Últimas

Andalucía
Derechos Humanos Decenas de barrios en Sevilla, Granada y Almería viven otro verano récord en calor con cortes de luz diarios
Endesa mantiene a miles de vecinos de decenas de barrios populares en las ciudades de Granada, Sevilla y Almería sin electricidad. Las instituciones siguen sin atajar una situación que lleva enquistada más de una década en muchas zonas.
Comunidad de Madrid
Sanidad a la madrileña Camas cerradas y urgencias saturadas: el verano en los grandes hospitales de Madrid
Los pasillos de las urgencias del Gregorio Marañón rebosan de camas, mientras se cierran 300 en planta. En el conjunto de la comunidad los hospitales vivirán un verano con un 30% menos de camas, de media.
El Salto Radio
El Salto Radio Que no sean
Ellas lo conocieron como Dani. Ellos, como Sergio. Pero ni Dani ni Sergio existieron jamás. Estas son las consecuencias de las infiltraciones policiales. Y también, las formas de resistirlas.
Comunidad de Madrid
Sanidad a la madrileña Solo dos pediatras se incorporarán a los centros de salud de la Comunidad de Madrid
85 médicos y médicas de familia entrarán en la plantilla. 15 de ellos irán en grupo a levantar centros de difícil cobertura que estaban caídos.
Opinión
Opinión Sindicatos estadounidenses en la larga lucha contra Amazon: ¿una luz al final del túnel?
Amazon es el paradigma de la política empresarial antisindical en Estados Unidos, pero su suerte puede cambiar en los próximos años. El movimiento sindical se juega su supervivencia en ello.
Más noticias
Opinión
Opinión Kneecap y Bob Vylan logran lo que el punk no pudo: aterrorizar a los medios británicos
Hasta ahora, que unos veinteañeros punkis dijeran un puñado de tacos se consideraba un escándalo, pero no un motivo para cambiar todo el modus operandi de una de las cadenas de televisión más importantes y prestigiosas del mundo.
Análisis
Análisis Los mass media y el espectáculo de la presidencia imperial
La saturación mediática de la era Trump tiene un objetivo: desplazar el foco absorbiendo el ancho de banda disponible tanto de los medios de comunicación como de nuestro proceso cognitivo.

Recomendadas

Unión Europea
Unión Europea La sociedad del miedo al declive
La angustia ante el futuro acompaña a las sociedades europeas desde hace tiempo y precede a la Unión Europea. Se manifiesta con mayor claridad en los períodos de declive económico y las turbulencias políticas y sociales que los acompañan.
Laboral
Laboral Reivindicar los derechos laborales en microempresas, el reto de los sindicatos
Nuevas estrategias hacen frente a realidades como las de los falsos autónomos o los puestos en remoto, mientras el PP quiere restringir aún más los comités de empresa.