Cine porno
Salón Erótico de Barcelona: véndense principios

Adóitase dicir que non hai peor cego que o que non quere ver. Habería que cuestionarse se non é igual de perigoso o cego ó que lle fan crer que xa ve, con claros intereses lucrativos. Imos seguir pechando os ollos á explotación das mulleres?

Salón Erótico de Barcelona.
Publicidade do Salón Erótico de Barcelona.

2018 non foi unha excepción. O Salón Erótico de Barcelona mantivo a mesma liña publicitaria que tanto éxito tivo anos anteriores no vídeo de campaña que anuncia o seu evento para o próximo mes de outubro. É posible que che soe tras a polémica lograda en 2016, cando dirixentes como Pablo Iglesias e Íñigo Errejón difundiron o spot que presentaba Amarna Miller, que foi obxecto de polémica e debate público. O truco? Souberon aproveitar un discurso cada vez máis estendido que considera empoderante o exercicio do “traballo” sexual e que tanto callou entre aqueles liberais que rexeitan as posicións políticas máis conservadoras e retrógradas. O que empregando unha xerga máis común coñecemos como “progres”.

É unha estratexia moi sagaz e finamente calculada. A chegada da sociedade de consumo non é un cambio meramente de patróns consumidores nin de estrutura económica. Trouxo consigo unha evolución nas crenzas relixiosas, as relacións de socialización, o modelo de familia e a concepción da muller, entre outras múltiples consecuencias. Porén, non só quedan reminiscencias de todo o que acompañaba o modelo social previo, senón que aínda conta cun apoio social máis ou menos amplo especialmente entre as xeracións de maior idade, aínda existe unha certa confrontación de ideas nun proceso no que as anteriores van dando paso ás novas, que xa son hexemónicas a todos os niveis. E a todos os niveis inclúe o relativo á concepción da prostitución e a pornografía, cuxa nova forma de defensa se establece en base á suposta liberdade para decidir da muller, fronte a un pasado que censuraba calquera debate ó respecto da explotación sexual.

A cuestión entón é simple. Cal é o público ó que se dirixe o anuncio? O conservador, o da familia tradicional? Está claro que non. Por iso, e no contexto de apoxeo do feminismo (ou de apropiación do feminismo, vendendo como feminista calquera produto que non diste o máis mínimo do modo no que sempre funcionaron as cousas), un spot que se enfronte ás posicións máis conservadoras presentando a postura hexemónica como transgresora para compracer ós liberais “posmodernos” era un éxito asegurado, sen necesidade de poñer en cuestión o sistema prostitucional o máis mínimo, nin moito menos o sistema capitalista. E tanto que o foi.

Esta vez, porén, foron aínda máis lonxe, e lograron non só que se falase, e moito, do vídeo de campaña, senón conseguir un apoio social e dos medios moi amplo cun rexeitamento e unhas críticas desfavorables practicamente nulas, malia que as contradicións do anuncio dan o cante a leguas. “Nunha sociedade sen educación sexual o porno é o teu libro de instrucións [...] e mentres siga así seguiremos fabricando violadores en manada”, sentencia en alusión ó incremento de violacións grupais durante este ano, e particularmente ó caso de La Manada.

Conseguírono, lograron darlle un xiro final para negar as relación de poder que ata o momento parecían ter tan claras, para facer crer que é posible unha compra de sexo e mercantilización da muller na que ela non sexa explotada

O monólogo da muller que presenta o anuncio (ou de quen llo escribise) define a mercantilización do sexo e do corpo da muller como causa do patriarcado e da cultura da violación. Ata aí ben. Se non fose porque o que pretenden venderche é precisamente un evento de mercantilización do sexo e do corpo da muller. E é certamente alarmante que tanta xente non vexa nada de contraditorio niso.

O vídeo conclúe: “nunha sociedade sen educación sexual era obrigatorio que o porno cambiase”, mentres un cartel reza “agora mandamos nós [as mulleres]”, en defensa da pornografía “ética” ou “feminista”, coma se puidese haber maior oxímoro ca ese: o feminismo nunha situación intrinsecamente desigual na que se compra o acceso ó corpo doutra persoa, ou dito outramente, o consentimento sexual, para satisfacer e servir sexualmente a quen o paga. Conseguírono, lograron darlle un xiro final para negar as relación de poder que ata o momento parecían ter tan claras, para facer crer que é posible unha compra de sexo e mercantilización da muller na que ela non sexa explotada. O anuncio vén dicir: a compra - venta do consentimento sexual levounos a isto, e é horrible, pero, por certo, se queres empalmarte íspome para ti por diñeiro.

O exercicio de hipocrisía do Salón Erótico de Barcelona é aínda maior se temos en conta as empresas ás que concederon patrocinio e que, xa que logo, se lucraron con iso. Apricots, unha cadea de prostíbulos, foi a empresa patrocinadora de 2016, e foi denunciada por UGT por convocar unha selección de voluntarios para traballar no evento a cambio dun pase gratis, unha explotación da que quen leva o beneficio ó completo é a propia empresa. Apricots retirou a mencionada convocatoria despois do escándalo (hai que ter presente que foi o ano do anuncio de Amarna Miller).

Realizando unha procura en Google, o primeiro resultado que me dirixía á súa páxina web titulaba o sitio como “chicas de compañía muy putas”. Moi putas? Pódese ser electricista, moi matemática, moi psicóloga, moi estibadora? A propia empresa non trata á prostitución como un oficio, senón como unha degradación e cousificación sexual da muller. “Escorts y chicas de compañía. Elige tu chica favorita, llama y si te he visto, no me acuerdo”, lese na súa páxina de inicio. “Prostitución ética”, un pouco máis abaixo.

Tamén ó final da páxina leo que ofrecen cursos de prostitución, pero só para mulleres. Consultei o seu catálogo de prostitutas. De prostitutas, porque homes non venden, só mulleres. Pero oe, que son moi feministas, é un traballo tan empoderante, tan marabilloso e tan pouco degradante que non hai un só home en todo o catálogo. Na sociedade patriarcal a muller sempre foi relegada ó rol da sedución, de servir de obxecto sexual. De 41 mulleres que venden, tan só 2 son españolas.

Adóitase dicir que non hai peor cego que o que non quere ver. Habería que cuestionarse se non é igual de perigoso o cego ó que lle fan crer que xa ve, con claros intereses lucrativos. Imos seguir pechando os ollos á explotación das mulleres? De verdade imos seguir negando a relación entre a prostitución e a desigualdade e exclusión social?
Os lectores poderían considerar anecdótica toda polémica relacionada con Apricots, pero o certo é que o evento condecora ós mesmos que o Salón Erótico de Barcelona di rexeitar no seu anuncio. En cada edición, e desde 2013, nomean a unha serie de traballadores sexuais ou vencellados á pornografía, escenas, empresas e empresarios para a entrega dos coñecidos como Premios Ninfa.

Naquela primeira edición concederon o premio ó “Recoñecemento a toda unha carreira” a Torbe, que xa fora condenado en 2008 a un ano de prisión por corrupción de menores por gravar un vídeo conscientemente cunha adolescente de 16 anos, á que fixeron asinar un documento en inglés conforme tiña 18, e tamén pesaba sobre el unha condena en firme de 2012 da Audiencia Nacional a outro ano de prisión, confirmada polo Tribunal Supremo en febreiro de 2013, por estafa telefónica en “La Hora Chanante”, un concurso televisivo de Canal 7: os espectadores chamaban a un número, desde onde para recibir o premio se lles esixía chamar a un segundo teléfono, propiedade de Torbe, con tarifa adicional, e á súa vez esta chamada dirixía a un terceiro. Na seguinte edición a páxina web de Torbe, Putalocura.com, sería nomeada pola categoría “Mellor web española elixida polo público” e obtería un novo Premio Ninfa.

Cada ano, son nomeadas e premiadas grandes produtoras de pornografía convencional como Brazzers, premiada en 2014, ou Cumlouder, en 2015, así como actores e actrices de porno convencional, que este ano competirán nas categorías actor, actor gay, actriz e... sería esperable “actriz lesbiana”, pero resulta que o prisma desde o que o Salón Erótico de Barcelona concibe a pornografía é tan profundamente patriarcal e misóxino que considera o lesbianismo como unha parte do porno hetero, concretamente para o consumo de homes hetero, ela sempre ten que estar disposta a comerse un nabo, o seu desexo non se ten en conta, é un obxecto sexual, e polo tanto non hai categoría “actriz lesbiana”. O que si hai é categoría “MILF”. E eu pregúntome, en que se diferencia isto do “porno máis machista” que din rexeitar?

Informar de un error
Es necesario tener cuenta y acceder a ella para poder hacer envíos. Regístrate. Entra en tu cuenta.

Relacionadas

Culturas
Erika Lust y Sara Torres “El deseo tiene una potencia inagotable para transformar la realidad si lo liberamos de las normas”
Sexo, deseo o ética del placer son algunos de los temas que hilan la escritora Sara Torres y la productora de cine porno Erika Lust en ‘La abundancia del deseo’.
Trabajo sexual
Anneke Necro “Es imposible hablar de porno sin analizar cómo hemos llegado hasta aquí en materia de placer”
Hablar de cómo se ha construido el deseo en nuestra cultura occidental es una de las motivaciones que Anneke Necro persigue en su primer texto, ‘Deseo disidente: las políticas del placer’.
Cine
VEINTE AÑOS DE PORNO FEMINISTA Erika Lust: “La pornografía es política”
Erika Lust es un referente del porno feminista y del porno ético, aunque ella hace algunas puntualizaciones sobre esas etiquetas. Celebra veinte años de carrera con la publicación de un libro que recoge su trabajo.
Crisis climática
Investigación El cambio climático multiplicó las muertes por doce en Madrid y por seis en Barcelona durante la ola de calor
Un estudio estima en 2.300 las muertes durante la pasada ola de calor en Europa. Barcelona ha sido una de las urbes con más fallecimientos y Madrid, la que más ha visto incrementarse la mortalidad por culpa del cambio climático.
Instituciones culturales
Real Decreto Ley El BOE nombra varios “acontecimientos de excepcional interés público” y los patrocinadores se frotan las manos
El nombramiento como acontecimientos de excepcional interés público concede beneficios fiscales a patrocinadores, donantes y mecenas de eventos como el BBK Live o el Barcelona Mobile World Capital.
Sphera
Minería La inacabada historia de la minería en Asturias
VV.AA.
Uno de los accidentes recientes más graves en la minería asturiana vuelve a cuestionar el sistema de controles y ayudas públicas para las minas en proceso de reestructuración.
Genocidio
Genocidio La segunda consultora más importante del mundo es señalada por su papel en el despiece de Gaza
Boston Consulting Group está considerada una de las “big three” del sector. Ahora, una serie de informaciones señalan cómo ha estado detrás de la fundación antiUnrwa encargada de la distribución de ayuda y de los planes de expansión en la costa.
Perú
Literatura José Carlos Agüero enseña en ‘Persona’ que recordar es necesario cuando olvidar se convierte en la norma
‘Persona’, segunda obra del autor peruano José Carlos Agüero, se convierte en una exploración profunda sobre los cuerpos desaparecidos, la identidad fragmentada y las múltiples formas que puede adoptar una misma vida marcada por el conflicto.
Opinión
Opinión Javier Milei y el “leninismo de derecha”
Milei se apropió de la “técnica” del populismo, produjo un significante vacío (“casta versus pueblo”) y asumió el mandato de terminar con la inflación.
Transición ecosocial
Transición ecosocial El Informe Albanese: neutralizar la impunidad, reinterpretar el derecho
Poner negro sobre blanco los nombres y apellidos de buena parte de las mayores corporaciones del mundo ligadas a la extensión del capitalismo colonial que hace negocios arrasando las vidas de miles de personas, representa un paso relevante.

Últimas

Andalucía
Derechos Humanos Decenas de barrios en Sevilla, Granada y Almería viven otro verano récord en calor con cortes de luz diarios
Endesa mantiene a miles de vecinos de decenas de barrios populares en las ciudades de Granada, Sevilla y Almería sin electricidad. Las instituciones siguen sin atajar una situación que lleva enquistada más de una década en muchas zonas.
Comunidad de Madrid
Sanidad a la madrileña Camas cerradas y urgencias saturadas: el verano en los grandes hospitales de Madrid
Los pasillos de las urgencias del Gregorio Marañón rebosan de camas, mientras se cierran 300 en planta. En el conjunto de la comunidad los hospitales vivirán un verano con un 30% menos de camas, de media.
El Salto Radio
El Salto Radio Que no sean
Ellas lo conocieron como Dani. Ellos, como Sergio. Pero ni Dani ni Sergio existieron jamás. Estas son las consecuencias de las infiltraciones policiales. Y también, las formas de resistirlas.
Más noticias
Comunidad de Madrid
Sanidad a la madrileña Solo dos pediatras se incorporarán a los centros de salud de la Comunidad de Madrid
85 médicos y médicas de familia entrarán en la plantilla. 15 de ellos irán en grupo a levantar centros de difícil cobertura que estaban caídos.
Opinión
Opinión Sindicatos estadounidenses en la larga lucha contra Amazon: ¿una luz al final del túnel?
Amazon es el paradigma de la política empresarial antisindical en Estados Unidos, pero su suerte puede cambiar en los próximos años. El movimiento sindical se juega su supervivencia en ello.
Opinión
Opinión Kneecap y Bob Vylan logran lo que el punk no pudo: aterrorizar a los medios británicos
Hasta ahora, que unos veinteañeros punkis dijeran un puñado de tacos se consideraba un escándalo, pero no un motivo para cambiar todo el modus operandi de una de las cadenas de televisión más importantes y prestigiosas del mundo.

Recomendadas

Unión Europea
Unión Europea La sociedad del miedo al declive
La angustia ante el futuro acompaña a las sociedades europeas desde hace tiempo y precede a la Unión Europea. Se manifiesta con mayor claridad en los períodos de declive económico y las turbulencias políticas y sociales que los acompañan.
Laboral
Laboral Reivindicar los derechos laborales en microempresas, el reto de los sindicatos
Nuevas estrategias hacen frente a realidades como las de los falsos autónomos o los puestos en remoto, mientras el PP quiere restringir aún más los comités de empresa.