O universo creativo de Grimes

Se ollamos os créditos dun disco de pop mainstream non sería de estrañar que topemos en ocasións até dez nomes asinando cada canción, en álbums que acostuman a estar producidos por varias persoas. Isto resulta rechamante ao ter en conta que a hora de seren comercializados, na maior parte dos casos soamente figura un nome na portada destes discos. O proceso de creación desta música non dista moito do traballo propio das cadeas de montaxe industriais no que, coñecendo as pezas precisas para conformar un produto funcional, o traballo é dividido en distintas tarefas. E a pesares deste proceso colectivo, acostumamos toparnos ante un produto final cunha etiqueta na que soamente figura o nome da marca e non o dos traballadores que o fixeron posible.

Sen embargo canto máis nos afastamos das producións musicais máis mainstream, este proceso semella volverse cada vez máis próximo a un labor artesanal. Afastándose do obxectivo de producir case en serie un produto que funcione ben nun mercado masivo, a artesanía busca diferenciarse, crear algo único que non poderá ser atopado en ningún outro lugar. O caso de Grimes encaixaría perfectamente nesta descrición.

No 2010 lanzou o seu primeiro disco, Geidi Primes, un traballo conceptual inspirado na historia dos libros de Dune que gravou na súa habitación co GarageBand

Para poñérmonos en situación, Grimes é o nome do proxecto musical en solitario da canadense Claire Boucher. A música de Grimes no fondo é música pop, porén consegue dalgún xeito ser case indescritible por beber de influencias totalmente diferentes, dando como resultado un estilo único pero recoñecible ao instante. Claire comezou a aprender música de maneira autodidacta con vinte anos e ao pouco tempo xa estaba publicando as súas primeiras cancións. No 2010 lanzou seu primeiro disco, Geidi Primes, un traballo conceptual inspirado na historia dos libros de Dune que gravou na súa habitación co Garage Band. Ese mesmo ano publicouse a seguir o seu segundo traballo, Halfaxa.

Pero foi a partires do seu terceiro disco, Visions, publicado en 2012, cando Grimes comezou a gañar recoñecemento. Especialmente mediante os singles Genesis e Oblivion e os seus respectivos vídeos. E é que Grimes é moito máis que a música. O apartado visual do proxecto é tan interesante como o sonoro e é tamén un factor esencial para poder explicar o seu éxito. Claire Boucher compón a música dos seus discos, prodúcea, interprétaa, mais tamén deseña as portadas dos álbums e dirixe os videoclips, nas súas propias palabras: “Non quero ser simplemente o rostro desta cousa que creei, quero ser a persoa que a construíu”.

Dentro do proxecto de Grimes enfócase todo a tratar de representar a visión artística de Claire Boucher. A través da súa música, as súas pinturas e os seus vídeos pódese entrever todo un universo propio influenciado polos videoxogos, o manga, a fantasía e a ciencia ficción. Tanto no musical como no visual, Grimes acostuma contrapoñer o belo co desconcertante, o naíf co agresivo ou o antigo co futurista. E a medida que vai avanzando co seu proxecto imos coñecendo cada vez máis este universo tan particular.

Co lanzamento en 2015 do disco Art Angels, Claire Boucher ampliou aínda máis se cabe as fronteiras deste proxecto, creando unha serie de personaxes máis alá de Grimes, que lle permitiron escribir cancións desde novos puntos de vista. Un bo exemplo é a canción Kill V. Maim, que como a propia Claire asegura, está “escrita desde a perspectiva de Al Pacino na segunda parte do Padriño, excepto que é un vampiro que pode mudar de xénero e viaxar polo espazo”. Parte do atractivo de Grimes está nas realidades imposibles que dalgún xeito é capaz de evocar a través da súa música e as imaxes que a acompañan. Para o disco Art Angels Claire Boucher dirixiu máis de dez vídeos musicais e realizou unha ilustración diferente para cada canción.

A partir do seu cuarto disco comezaron a aparecer novos elementos, abrindo un novo espazo no que tamén teñen cabida as guitarras ou os berros.

Pero a medida que o universo creativo de Grimes foi crecendo, tamén o fixo a paleta sonora que Claire empregou para realizar a súa música. Se nun primeiro momento os sintetizadores e as voces etéreas eran as sinais de identidade do seu son, a partir do seu cuarto disco comezaron a aparecer novos elementos, abrindo un novo espazo no que tamén teñen cabida as guitarras ou os berros. Esta evolución chegou á súa culminación definitiva co seu último single lanzado no 2018 e que é adianto do quinto disco da canadense, We Appreciate Power.

Nesta nova canción, Grimes atópase máis preto que nunca do rock industrial de bandas como Skinny Puppy ou Nine Inch Nails, das que Claire asegurou desde o comezo que eran unha grande inspiración para ela. A letra de We Appreciate Power fai referencias constantes ao transhumanismo e á teoría coñecida como Roko’s basilisk: a que defende a idea de que nun posible futuro unha intelixencia artificial todopoderosa podería castigar retroactivamente a aqueles que non axudaron a facilitar a súa existencia. O lyric video que acompañou a canción pola súa parte viu cargado de referencias a videoxogos como Metroid, a filmes como Ghost in the Shell ou a outros videoclips como Ashes to Ashes de David Bowie.

Grimes é un proxecto que dalgún xeito permite que poñamos son e imaxes a realidades que nunca teriamos imaxinado por nós propios, mais que semellan ser moi nítidas na cabeza de Claire Boucher. Grimes ofrece unha visión da música pop e unha liña visual que non podemos topar en ningún outro sitio. É en todos os seus aspectos un proxecto que reflicte unha visión artística completamente individual: a da persoa que o deseñou e creou, a artesá que se acha detrás.

Con todo isto non quere dicir que dentro do mesmo non haxa cabida para a colaboración. Claire ten traballado con artistas como Janelle Monáe, Majical Cloudz, Hana, Blood Diamonds ou a rapeira taiwanesa Aristophanes, porén sempre consegue que estas colaboracións funcionen como un medio para lograr conseguir expresar a súa visión. O proxecto de Claire Boucher non se caracteriza por ter un son determinado, por enmarcarse nun xénero ou por tratar determinados temas nas súas letras. Grimes é en última instancia unha proposta estética na que música e imaxe funcionan como dúas engrenaxes perfectamente engrasadas que conforman unha maquinaria moito maior. O resultado é unha proposta artística tan innovadora e accesible como indescritible e impredicible.

Todo apunta a que en 2019 sairá á luz o quinto disco da canadense, e o único que podemos ter claro antes de escoitalo é que non podemos imaxinar a que vai soar este novo traballo.

Mauro Borrazás

Vídeo musical: A arte esquecida

Balea Cultural

Mauro Borrazás

Vídeo musical: A arte esquecida

O vídeo musical leva ocupando practicamente dende o seu nacemento un curioso espazo situado entre o spot publicitario e o vídeo-arte. Considerado un xénero audiovisual menor polo seu carácter promocional, e ao mesmo tempo sendo referente na innovación e na experimentación propias do vídeo-arte ou do cinema máis vangardista.