Balea Cultural
OT 2018, Benditas Feridas

En OT 2018 nós, os galegos, polo menos gañamos a Sabela e a súa voz, que é fogar, e que lle lembrou a España que tamén se pode cantar en galego en ​prime time.

OT 2018
Imaxe dunha Gala de Operación Triunfo 2018. Fonte: TVE
BALEACULTURAL.NET
19 ene 2019 12:00

OT 2018 comezou cos peores augurios posibles. Que se era demasiado cedo, que se Gestmusic só quería gañar cartos rápido, que o formato tiña que descansar, que era imposible que saíra unha xeración tan boa de novo. Ben, si e non. O formato, desde logo, precisaba dun descanso, sobre todo tendo en conta que a maioría dos concursantes de 2017 nin sequera tiñan case un single no mercado. As ansias de continuar o éxito precipitaron o programa a unha espiral de desilusión e esgotamento, que se reflectiu en termos dunha menor repercusión social, e dunha menor audiencia.

Balea Cultural
C. Tangana molaba máis cando era Crema?

É interesante preguntarse canto daquel rapaz do underground madrileño hai ainda nos temas alternativos á súa carreira con Universal, ou nos seus actos fóra da música.

O fracaso enxergábase. Os concursantes aínda que lindos e bos cantantes, non tiñan o carisma necesario, ou mesmo a audiencia aínda non dixerira aos anteriores. A fórmula de OT para remontar isto? Acentuar o máximo posible a parte de reality do formato, supeditando —aínda máis— a música a esa parte. Xerar polémica, para que se falase do programa, aínda que fose mal, quer dicir, autolesionarse buscando atención. Como cantaba a doce voz galega do programa, Sabela Ramil: “Benditas as feridas deste amor”. Bendita a relación entre OT e a súa audiencia, que salvou ao formato da decadencia absoluta.

O morno e o cheiro a vello do programa compensouse o ano pasado pola revolución a nivel social dos concursantes e a grande xestión do 24 horas. Este ano o que fixo flotar a OT foi a relación de amor/odio entre o programa e a audiencia. ​Os seguidores do programa non fixeron máis que ir a contracorrente do programa todo o tempo. ​Cada vez que na Academia acontecía (provocábase artificialmente) algo impactante, a audiencia “non-seguidora” voltaba darlle fama ao formato grazas á crítica, mentres que os seguidores de verdade contestaban co poder que tiñan e da maneira que podían.

Que tipo de trucos seguiron en Operación Triunfo para manter o interese? Reforzaron de xeito esaxerado os poucos concursantes que se consideraban “válidos” pola banda da dirección do formato: desde o reparto de temas ata a posta en escena das actuacións, e incluso os vídeos previos de repaso semanal na gala que pasaban de ser trailers cinematográficos nalgúns casos a amosar como algúns concursantes estaban frustrados, queixándose ou sen traballar (cousa que seguindo o 24 horas demostrábase falso). Estas mecánicas non se fixeron de xeito fluído e máis ou menos orgánicas —como o ano pasado senón ao besta e con moi mala fe, de xeito que calquera se podía dar conta e romper esa ilusión de igualdade e xustiza. Esta forma de actuar acadou o seu punto máis baixo con aquela foto de Brisa Fenoy de xuíza onde o programa semellaba ter escollido nominados con antelación.

Os seguidores do programa non fixeron máis que ir a contracorrente do programa todo o tempo

Isto foi algo que repercutiu na xente que sigue o programa. E estes contestaron a través do apoio en redes sociais e no programa mesmo, no que se podía elixir un “favorito” innominable cada semana. Nesta edición só un concursante (de dez oportunidades) repetiu como tal. Isto non se debeu a que realmente o apoio estivese dividido, senón que todos os seguidores do programa se puñan dacordo para votar a un diferente cada semana pola razón que fose, en contra do que o programa “sutilmente” lles dicía. Dous casos semellan paradigmáticos: María e Sabela.

María era unha xoia para o programa, mais saíulles rebelde. A amiga das Hinds chegaba como a punky do formato, mais revelouse como unha das concursantes con máis personalidade e visión sobre o que programa quería facer dela. As súas actuacións “Voy en un Coche” e “Amorfoda” son as actuacións da edición que máis discrepancias xeran. Foi protagonista do caso “mariconez”, onde quería mudar un cacho homófobo dunha canción de Mecano: algo ao que os autores da mesma se negaron e outras figuras da época criticaron. Que fixo a xente que sigue OT? Facela favorita.

Sabela semellaba ser a rapaza que ía pasar sen pena nin gloria polo programa. Ata que se espiu ante a audiencia e vimos que tiña a Galicia nas cordas vocais. E esta revelación —máis aló da relevancia a nivel galego— namorou a moita xente máis. Sobre o traballo e transparencia subiu a súa popularidade. Mais era un axente incómodo para o formato. Non tiña un estilo moderno, non tiña un aspecto icónico e aínda por riba cantaba en galego. Todo mal. O remedio foi basicamente darlle os peores temas que se lle ocorrían á dirección do programa. De novo, a audiencia respondeu. Cada vez que lle daban lixo para cantar o apoio medraba, conseguindo facela favorita na, quizá, peor actuación que tivo no programa. Quedou cuarta sen ser nin top 10 en seguidores de Instagram ou reproducións de Youtube, cantando na semifinal por Rosalía –a que non vai a Coachella– e na final por Ugía Pedreira.

Este “reaccionismo” da audiencia tamén tivo un efecto negativo sobre algúns concursantes. Foi curioso como desta volta, ao ser a segunda edición, o fanatismo xa existía desde os castings, e algúns dos (aínda non) concursantes acumulaban máis seguidores que outros de OT 2017 antes de comezar o reality. É dicir, non existían esas semanas de adaptación xeral, nas que o programa ten que ir vendo por onde levar a cada un. En OT 2018 xa sabían de onde tirar e a quen explotar.

Que aconteceu? Natalia Lacunza (Eilan Bay en Youtube, onde tiña cancións con máis de 100.000 reproducións, “anónima”?) foi a sobreprotexida do programa, dándolle os mellores temas, ou os máis actuais desde o comezo: era de Iruña como xa sabemos quen é realmente unha das mellores concursantes. Pero ulía todo mal. Tiña (ten) un potencial incrible, mais o programa traballaba tan descaradamente ao seu favor que doía a comparación. Ela cantou por Rosalía —a que si vai a Coachella— sen ter que elixila, por exemplo. Nunca a nominaron, incluso cando deixaba frío a todo o mundo todo eran boas verbas. E déronlle catro deces na valoración final, cando ela non se chama Amaia. Que pasou? Que ficou terceira e non a deixaron medrar e contar a súa propia historia no formato.

Por outra banda, Miki. O seu seguimento e favoritismo foi semellante por parte do programa, o que pasa é que onde Natalia si sobresaía tamén ao cantar, el non. Sucedíanse actuacións regulares sen que desde o programa ou o profesorado lle desen toques serios de que non estaba a facelo ben. E de regalo, sorte á hora de saír favorito, sorte á hora de ser salvado polas compañeiras, e sorte(?) ao darlle tres cancións de 17 totais para Eurovisión. Que pasou? Ficou ás portas da final, odiado por grande parte do público e coas súas seguidoras cansas dun rapaz que non paraba de xerar inxustizas internas na evolución do programa.

Mais aló de todo o descrito, había unha especie de falta de ilusión e gañas postas no formato. Os concursantes funcionaban (si, defendo o casting). Eran bos, daban contidos. Mais o resto non ía ao seu favor. Todo o que pasaba nas clases soaba a visto: e o despido de Itziar Castro en favor dos Javis, non fixo máis que acrecentar a sensación. E si, a partir deles melloraron as actuacións, curiosamente a partir da mesma gala na que tamén comezaron a despegar as actuacións en OT 2017. Os fallos técnicos eran habituais (de realización en “La Llorona” de Alba Reche, de iluminación no “Negro Caravel” de Sabela, de son no “Somos” de final de programa...) Incluso o solvente Roberto Leal semellaba non acabar de estar cómodo cos novos concursantes, faltaba Roi. En cada visita a plató dos ex-concursantes, a cara de Roberto iluminábase, topando o que el unha vez chegou ser.

A sombra de OT 2017 foi moi longa. Como dixemos, porque non lle deixaron tempo ao seu sol para marchar. Rara era a semana que non aparecía algún exconcursante para subir o nivel de nostalxia. Por non dicir que cada momento importante de OT 2018 —curiosamente— parecían coincidir con momentos importantes da carreira musical real dos de OT 2017, dando oportunidade para promocións e etcétera, ata o punto que na gala de Nadal de OT 2018, a metade de actuacións foron de OT 2017.

De momento temos Eurovisión, cuns temas que non levantaron grandes paixóns

Gañou un rapaz, fillo de migrantes nixerianos que se chama Famous, e que canta e baila moi ben, ao mesmo tempo que semella non ser capaz de xuntar cinco palabras seguidas sen se rir de xeito nervioso (Amaia, estas aí de novo?). Sendo un dos mellores concursantes, a dinámica retorcida do programa xogou ao seu favor. As favoritísimas da edición, Alba Reche e Natalia, foron impulsadas en forma de parella polos fans —e o propio programa— de maneira tan esaxerada que levaron ao fastío a calquera que vise o programa ata tal punto de votar ao rapaz por ir á contra. De novo, a audiencia a contracorrente do que propuña o programa.

O formato semellaba que podía descansar un ano, mais RTVE xa confirmou a OT 2019, e vai a continuar a sacudir unha piñata que parece que cada vez da menos caramelos e máis xoguetes rotos. De momento temos Eurovisión, cuns temas que non levantaron grandes paixóns. Nós, os galegos, polo menos gañamos a Sabela e a súa voz —que é fogar— e que lembrou a España que tamén se pode cantar en galego en ​prime time.

Informar de un error
Es necesario tener cuenta y acceder a ella para poder hacer envíos. Regístrate. Entra en tu cuenta.

Relacionadas

Poesía
Día de la Poesía Pensamiento, emoción, Bach y ‘muiñeira vella’: esto es Luísa Villalta
Marga do Val, Armando Requeixo y Xurxo Souto reflexionan alrededor de la vinculación entre poesía y música en la obra de Luísa Villalta, autora homenajeada en el Día das Letras Galegas de 2024.
Música
Música “Stand by your man”: cómo el country posicionó el conservadurismo y la segunda ola feminista en Estados Unidos
A pesar de la imagen conservadora que tiene la música country, artistas como Tammy Wynette, Dolly Parton o Loreta Lynn cantaron y compusieron a finales de los años 60 sobre temas feministas.
#29323
19/1/2019 11:50

A Sabela, que puxo algo de paz entre isolos e reintegratas, que boa a rapaza. Non lin toda a repor porque é mogollón de texto para "OT" e prefiro deixar o tempo de leitura noutros temas. A serio, dá algo de coudsa ver que a xente se poña tan sisuda cun talent show reseso e que lle preste bastante máis importancia da que ten. Ena final, pois ben, xa o di o refrán castellano: "qantes negro que gayego"

0
1
Educación pública
Iglesia Semana Santa: negocios, procesiones en colegios, inmatriculaciones y fervor
Más allá de la expresión cultural, la Semana Santa tiene una esfera económica que genera millones de euros y otra social que le sirve a la Iglesia Católica para legitimar sus privilegios dentro del Estado español.
Industria
Transición industrial Mecaner, un cierre injusto o cuatro alternativas con mirada ecosocial para mantener la fábrica de Urduliz
ESK y LAB han presentado el ‘Plan de Transición Ecosocial’ que ha elaborado la cooperativa Garúa como una herramienta para la búsqueda de soluciones al ERE propuesto por la multinacional Stellantis.
Palestina
Palestina Viaje al fondo del horror
El fotoperiodista Javier Bauluz cubrió la primera Intifada, la primera gran rebelión del pueblo palestino desde la creación del estado israelí.
Argentina
Argentina Myriam Bregman: “El de Milei es un típico gobierno neoliberal con recetas ortodoxas clásicas”
Quien fuera candidata de la izquierda a la presidencia en las elecciones en las que Milei salió victorioso, evalúa las consecuencias del gobierno de La Libertad Avanza y las respuestas que están dando los distintos actores políticos.
Maternidad
Maternidades Reaprender la espera
El tiempo de gestación es largo y va a un ritmo distinto al que acostumbras: el ritmo natural al que desarrolla una playa, un monte, un océano. Y no estamos ya habituados a darle la mano a la pausa.
Momus Operandi
Momus operandi Todo es una narración
Nos dicen que las mentiras son la única realidad. Que aprendamos a mentirnos, que nos engañemos, que no nos importa la salud, ni los derechos laborales, ni las violencias estructurales.
Ríos
Radiografía fluvial de España La tierra que no amaba sus ríos
Los ríos ibéricos agonizan. Casi la mitad de las masas de agua está en mal estado. Presas, sobreexplotación, contaminación y crisis climática son sus principales amenazas, con la agroindustria como mayor agresora.
Accidentes laborales
Accidentes laborales Detenidos tres empresarios en Galicia tras la muerte de un migrante que trabajaba sin equipo de protección
El joven de 28 años, que estaba empleado con un contrato irregular, falleció el 26 de febrero tras precipitarse desde una carretilla elevadora sin la protección necesaria para esa labor.

Últimas

Ocupación israelí
Palestina El Salto te ofrece una camiseta para apoyar económicamente a la UNRWA
No cesamos de buscar nuevas vías para visibilizar un mayoritario clamor social que pide un alto el fuego al que apenas se da cabida en el discurso mediático convencional. Todos los beneficios de esta campaña irán destinados a la UNRWA.
Derecho a la vivienda
Derecho a la vivienda La PAH València clama por el derecho a una vivienda digna: “¿Duermen tranquilos?”
Centenares de personas protestan frente al palacio de la Generalitat para exigir que se haga efectivo el derecho a la vivienda ante la insoportable alza de los precios.
Sidecar
Sidecar Crisis intratable en la República Democrática del Congo
Una y otra vez los actores externos han fracasado a la hora de contener la escalada de violencia en la República Democrática del Congo.
Deportes
Rugby femenino +35 Las Milnoh Granada, un club de rugby femenino +35 creado y gestionado por mujeres
32 mujeres nacidas en mil novecientos y pico, federadas en un equipo que les ha dado un espacio propio, sentido de pertenencia, una tribu donde “yo soy porque somos”
América Latina
Caribe Haití: el fracaso neocolonial y el “eterno castigo de su dignidad”
La crisis de gobernabilidad que vive Haití después del alzamiento paramilitar que liberó a más de 3.600 presos y expulsó al primer ministro es un capítulo más de una historia colonialismo y dependencia.
Trabajo sexual
Estudio sobre trabajo sexual De la Policía, los dueños de locales y los clientes: así es la violencia que sufren las trabajadoras sexuales
Las trabajadoras sexuales sufren múltiples violencias y un estudio las recoge en sus propios términos. Las violencias más frecuentes por parte de los clientes consisten en la retirada del condón sin consentimiento o malos tratos verbales.
Urbanismo
Urbanismo La nueva Ley del Suelo va al Congreso bajo la acusación de fomentar pelotazos urbanísticos
Sumar y Podemos no garantizan el apoyo a la ley, que limita las posibilidades de declarar nulos los planes urbanísticos, así como la acción ciudadana contra las irregularidades urbanísticas.

Recomendadas

Memoria histórica
Marc Solanes “Mi bisabuela luchó en el frente y fue considerada una mala madre, pero lo hizo por sus hijas”
En ‘Las niñas de Elna’ (Pollen, 2024) el periodista reconstruye la historia de las mujeres de su familia resolviendo enigmas para resignificar la imagen de la mujer en la historia.
Euskal Herria
Korrika Correr a favor del euskera cruzando fronteras
La Korrika es el mayor evento de Euskal Herria. En la última edición de esta carrera de más de 2.500 kilómetros ha participado un tercio de la población vasca.
Cine
María Alché y Benjamín Naishtat “El cine puede proponer imágenes y reflexionar, y por eso Milei necesita destruirlo”
María Alché y Benjamín Naishtat dirigen ‘Puan’, una película optimista y amarga, entre la comedia y el cine social, que ofrece nuevas lecturas tras los primeros cien días de gobierno de Milei en Argentina.