Represión
Emilio Cao: "Puideron deter a calquera e tocoume a min"

Son as 10h, dous buses chegan a Madrid desde Galiza. Nun deles vai Emilio Cao, un mozo que se enfronta a cinco anos e oito meses de prisión e unha multa de 600 euros por atentado contra a autoridade e desorde pública, no marco das protestas das Marchas da Dignidade de 2014. Ás 12h comeza a concentración que pide a súa absolución. Ás 12.45h, o xuízo. Pero ningún dos dous policías denunciantes se presentan. Unha por baixa de maternidade, o outro solicita declarar por videoconferencia a pesar de residir en Madrid. A nova data será o 25 de xullo.

Catro anos despois, o proceso alárgase máis. Como te atopas?
Un pouco desconcertado. Os dous denunciantes non aparecen para declarar, teño que volver a desprazarme a Madrid, e dilatar esta situación de incertidume.

Do parte de detención que realiza a policía ao auto final hai cambios.
Varía. No primeiro declararon que agredera a un policía, cunha pedra que tería impactado o seu peito. No auto que fixeron meses despois din, por exemplo, que impactou no escudo.

As cargas policiais comezaron cando o acto final das Marchas da Dignidade aínda non remataran. Como te deteñen?
Preto da rúa Génova cólleme un policía secreto sen dar explicacións de porque me estaba a deter. De feito, o único que fai é ameazarme, dicindo cousas como “no deberías haber venido aquí” ou “te la vas a cargar”. Levoume ao cordón policial e alí catro policías tiráronme ao chan, rodeáronme e puxéronme o escudo na cara.

Tras iso, métente na furgoneta e lévante a comisaría.
Si, seguíronnos ameazando mentres iamos camiño da comisaría de Moratalaz. Deixáronnos entre tres e catro horas mirando para a parede, sen deixarnos falar cos compañeiros ou preguntar porque estabamos alí. Mentres, chegaban máis detidos feridos, algúns sangrando con feridas na cabeza. O Samur chegaba, miraba un pouco e marchaban. Despois baixáronnos aos calabozos. Alí tivéronnos un día enteiro coa luz acendida, unha lámpara de halóxenos que non nos deixaba durmir. Pedímoslles que a quitaran pero non fixeron caso ata o día seguinte. Aos dous días leváronnos a Plaza Castilla para declarar ante o xuíz de garda, brevemente. Nese momento é cando sei do que se me acusa.

Consideras que é un xuízo político?
É evidente, e coa actitude dos testigos de hoxe, corrobórase. Se tanto lles importa aos denunciantes, por que non viñeron hoxe? A data do xuízo sabíase desde hai meses. Temos que percorrer centos de quilómetros para vir aquí e eles non aparecen. Puideron deter a calquera e tocoume a min. Penso que son medidas exemplarizantes que sirven para criminalizar a protesta social.

Vídeo de Lentes Diverxentes:Creouse unha plataforma pola túa absolución, e houbo mostras de solidariedade en todo o Estado. Que pensas disto?

Todo agradecemento é pouco. Hai xente coa que non tiña relación ou que só era cordial, e desprazáronse ata aquí a Madrid. E moita outra xente volcouse. Nun proceso tan longo, ves que non estás só. Necesitámolo para parar unha represión que vai en aumento.

Cales son as túas perspectivas para o xuízo?
Somos positivos. Nós iremos a contar o que pasou, temos probas que corroboran que me detiveron ilícitamente, que ningún policía tivo lesións, que non houbo resistencia pola miña parte. Tampouco teño antecedentes, pero nunca se sabe.