Laboral
Alcoa: traballadoras si, chantaxe non

O ano pasado Ecoloxistas en Acción outorgoulle unha bandeira negra a Alcoa. Esta organización ecoloxista recoñecía o demérito da transnacional de ser unha das máis contaminantes de Galicia e do estado. No seu informe anual explicaban que a empresa tiña unha balsa de lodo vermello de 78 hectáreas, situada a menos dun quilómetro do mar. Tamén lembraban que ano tras ano viñan denunciando os vertidos de sosa cáustica que tiña que ser reutilizada pero que se vertía ao mar. Os ecoloxistas tamén lembraban que Alcoa acumulaba dez condenas xudiciais por contaminar o seu medio. Este mesmo ano, a asociación Galiza sen Carbón situaba a esta transnacional como segundo emisor de CO2 na comunidade xa que liberou 1,1 millóns de toneladas deste gas.

Mentres todo isto sucedía, tanto Xunta como goberno central calaban e cedían ao chantaxe da empresa que ameazaba con pechar. Alcoa segue apertando porque non lle chega con se lle permita estragar o entorno e cos 37 millóns en axudas públicas que a Ministra de Industria, Comercio e Turismo, Reyes Maroto veu de lembrarlles que recibiron. Ademais queren que lles regalen a enerxía. Probablemente cando isto suceda, xurdiranlles novas necesidades indispensables para manter os postos de traballo.

Todas temos claro que o peche de Alcoa sería un mazazo na economía de toda a comarca mariñá. Sen dúbida, as traballadoras merecen a nosa solidariedade e o apoio e axuda dos poderes públicos. Non poden ser elas as que paguen os pratos rotos deste modelo de industria. Porén é inquietante o chantaxe que a empresa exerce. Parece que o resto de partidos políticos e as institucións estean mercando o marco ideolóxico da empresa. Todas, mesmo as traballadoras, están demandando que se lle dea a Alcoa unha enerxía máis barata. Nós preguntámonos: para que? Soamente para manter os postos de traballo? Temos que rescatar ou nacionalizar empresas contaminantes para asegurar o futuro económico do noso país? Cando teñan unha enerxía barata, asegurarán os postos de traballo para sempre? Moito nos tememos que se Alcoa permanecera no país continuaría turrando no seu propio beneficio e, finalmente, pechando cando atopara mellores condicións ou cando o colapso dos sistemas produtivistas fose unha cruenta realidade.

Non podemos evitar preguntarnos a cantas autónomas e cooperativas que realmente contribúen ao desenvolvemento local e que traballan en sectores sustentables poderíamos ter axudado con eses 37 millóns de euros que se lle deron á multinacional estadounidense

Hoxe escoitamos moitas voces que se alzan para dicir que hai que protexer a industria do país mais nós non concordamos con que Alcoa sexa o tipo de industria que deberíamos preservar e axudar xa que nin é local, nin é sostible. Unha industria que depende dun uso tan intensivo de enerxías de orixe fósil non pode ser considerada “de futuro”. Deste xeito, entendemos que sería moito máis acaído investir en sectores que tiveran maior proxección tendo en conta a perspectiva da actual crise climática e da transición que temos que acometer. Por que habíamos de dedicar cartos públicos á produción de aluminio cando podemos destinar eses mesmos fondos á transición da nosa industria agroalimentaria, á posta en valor da riqueza forestal ou a xeración de enerxía eólica? Por que habíamos de dedicar cartos públicos en alimentar sectores contaminantes ou axudar á xigantes estranxeiros?

Non podemos evitar preguntarnos a cantas autónomas e cooperativas que realmente contribúen ao desenvolvemento local e que traballan en sectores sustentables poderíamos ter axudado con eses 37 millóns de euros que se lle deron á multinacional estadounidense. Non sabemos como poderíamos estar reclamando un abaratamento da enerxía para unha gran empresa cando a cidadanía non se lle rebaixa nin un céntimo da factura.

Por estes motivos, dende EQUO Galicia, como partido político ecoloxista non podemos reclamar nin apoiar un rescate a unha empresa transnacional que fai un uso tan importante de recursos que custan moi caros á nosa poboación e que hipotecan o noso entorno de cara a próximas xeracións. Tampouco pensamos que, observando o seu modelo de negocio, sexa unha empresa que pague a pena nacionalizar. Isto non quere dicir que non apoiemos aos traballadores senón que pensamos que hai que facer un uso máis racional dos cartos públicos que saen dos petos de todas as contribuíntes. Os xestores do público temos que traballar para crear opcións para estas traballadoras (e para todas as demais) que agora se ven sen emprego para que non se vexan sen máis alternativa que pedir que se ceda ao chantaxe do seu empregador.

Se finalmente pechan, ademais de devolver as axudas, que non esquezan limpar a súa balsa de lodos. Nós tampouco esqueceremos reivindicalo

Galicia ten que ser quen de activar eses sectores verdes que tanta man de obra precisan. As administracións deben pór todos os seus esforzos en garantir que a nosa estrutura económica sexa quen de sobrevivir a esta crise e aos retos que temos no futuro. Sen dúbida, o noso futuro está nas industria agroecolóxica, na xeración de enerxías limpas e nos aproveitamentos forestais ecolóxicos.

Se finalmente pechan, ademais de devolver as axudas, que non esquezan limpar a súa balsa de lodos. Nós tampouco esqueceremos reivindicalo.