Tribuna
O Goberno, o Tribunal Constitucional e o labirinto da cidadanía obreira

As traballadoras coñecemos máis que ninguén a dureza e o drama do coronavirus. Como protesta naceu a proposta da caravana de vehículos o 1 de maio. O Goberno desautorizouna e o Constitucional avalou a prohibición.

É AVOGADO DA CENTRAL UNITARIA DE TRABALLADORAS (CUT).
6 may 2020 16:07

Cando a Central Unitaria de Traballadoras (CUT) decidiu levar ás últimas consecuencias xurídicas o debate social sobre a prohibición da nosa manifestación do 1º de maio non tentou tan só cuestionar as enferruxadas estruturas do edificio democrático español. Na actual fase tardía do neoliberalismo na que a clase traballadora perdeu, por causas diversas, a súa posición de forza, está en xogo incluso o propio status de cidadanía das traballadoras.

Co estalido da crise sanitaria da covid-19 recrutáronnos involuntariamente para a formación de vangarda do que o Goberno insistiu en denominar “o seu exército”. E non, non nos enrolamos voluntariamente. Fomos precipitadas de maneira salvaxe a soster en masa a súa produción, alí onde a loita semellaba innecesaria. Desde esta fase primaria, eslucida e aínda sen nome, as traballadoras estivemos no conflito corpo a corpo contra a pandemia e as súas consecuencias. E entrementes, do noso redor, esborrallábase o castelo de naipes de institucións que, como a Inspección de Traballo, prometeran velar pola nosa integridade física e psicolóxica.

As traballadoras coñecemos máis do que ninguén a dureza e o drama do coronavirus. Cada mañá desprazámonos ao traballo sen que ninguén nos diga como protexernos. Sen guións sostivemos os coidados compatibilizando a fraude do teletraballo coa saúde dos e das nosas. Aguantamos como puidemos un dioivo de ERTE que dicían “non eran paro”. E fomos nós, coas nosa mans, quen (non sen tragar cuspe e con moito medo) paramos a actividade alí onde a patronal decidira soster o seu lucro á conta das nosas vidas.

Nesta situación non era improbábel que nos comezase a irritar o circuíto de balcón que nos reservaba a CEOE: a ximnasia de media mañá, o pícnic solidario da unha, o aplauso enfático das oito, o botellón flamenco das nove ou a cacerolada antimonárquica das dez. E despois disto cada mañá, outra volta, cansas e atemorizadas, eramos devoltas a pé de choio.

Se este auto se confirma, deberemos solicitar no Tribunal Europeo de Dereitos Humanos ese acougo analítico que non parece ter un lugar predilecto no Reino de España cando se trata de depurar as súas propias violacións do Convenio Europeo de Dereitos Humanos.

Froito da unión medrou o desafío. Mentres a CEOE arremetía e o goberno se encartaba unánime, mentres nos devolvían á plena produción nos servizos non esenciais, parecía unha broma macabra a posibilidade de que alguén se propuxese sequera negarnos a palabra. Así nacía a proposta da caravana de vehículos como medio de loita na efeméride dos Mártires de Chicago. Un modo de mobilización nin máis seguro nin máis inseguro en termos preventivos que os nosos desprazamentos diarios ao traballo. Individualmente, en vehículos fechados, con luvas e nasabucos... é dicir, nas mesmas condicións nas que sostemos o seu patrimonio neto e as súas viaxes en iate ía celebrarse desta volta a marcha do Día Internacional da Clase Obreira.

Pero o sistema, devorador de dignidades, reaccionou. O Ministerio do Interior denegou en bloque as nosas comunicacións, prohibiu as nosas protestas e declarou o veto oficial á palabra obreira nunha inxerencia sen precedentes no dereito de reunión e manifestación que o artigo 21 da Constitución está chamado a preservar. Recibimos unha mensaxe contundente das autoridades: os vosos corpos fatigados e medoñentos non vos pertencen. Só a economía pode, neste contexto de pandemia, invocar o seu dereito de propiedade sobre as cousas e as súas xentes. O goberno de PSOE- UP infelizmente, en virtude de supostos criterios de saúde pública, accedía a desposuír á clase traballadora dos seus dereitos fundamentais e liberdades públicas. A clase obreira débese, entenden, soamente ao traballo.

Neste contexto o sindicato invocou a comparecencia do Tribunal Constitucional nun recurso de amparo. Con mala técnica xurídica e con peor resultado, o Supremo Compoñedor de dereitos dislocados e liberdades decaídas cedeu, non sen previa e intensa división, ao politicamente oportuno no seu auto do 30 de abril de 2020. A CUT, que non cuestionou a estrutura xurídica do estado de alarma ao que a doutrina constitucional impide suspender dereitos como o de reunión (21 CE) ou liberdade sindical (28 CE), si mostrou firmeza fronte á arbitrariedade na súa aplicación práctica, e fronte ao feito de que o Ministerio do Interior puxera en funcionamento un auténtico estado de excepción de facto, entre violencias policiais impunes e prohibicións discrecionais.

O Tribunal Constitucional validou tal prohibición e mesmo, pese á obvia relevancia do asunto, inadmitiu o recurso a trámite, negándose unha vez máis a nomear a pantasma da arbitrariedade. Pero este auto deixaba ademais algunha que outra sorpresa inesperada: o poder xudicial debe estar presto a dispensar á autoridade administrativa de xustificar os seus actos. Por moito que recoñeceu que a prohibición do Ministerio “é abertamente ambigua e nin sequera deixa clara a prohibición” serviuse da operación quirúrxica coa que o TSX de Galiza rescatara esa resolución da súa doenza terminal, poñendo en risco o propio principio de separación de poderes.

Por moito que, polo dagora, a motivación rigorosa dos actos administrativos que sacrifican dereitos é a única salvagarda que permite que a cidadanía sexamos consciente das razóns de tal ofrenda alén de sernos útil para organizar a nosa defensa, o Constitucional optou por revisar sen competencia para iso ditas razóns e ademais, parafraseando a Marx (o outro), por se aqueles motivos non eran de noso agrado accedeu a dar outros.

No que se refire ao concreto exercicio do dereito de reunión e manifestación a doutrina constitucional vén esixindo, con carácter previo a declarar o seu exercicio prohibido, unha procura activa de alternativas útiles e proporcionadas para a súa garantía, baixo o principio de que “para moitos grupos sociais este dereito é na práctica, un dos poucos medios dos que dispoñen para poder expresar publicamente as súas ideas e reivindicacións" ( STC 66/1995, do 8 de maio). Omitindo tal principio, os maxistrados e maxistradas do Tribunal Constitucional decidían sumarse, elas e eles voluntariamente, ao pelotón de sacrificio de dereitos do exército de salvación nacional que di loitar contra a pandemia.

Antonte a CUT presentou un recurso de súplica fronte a esa resolución. Estamos ante a última oportunidade que o Constitucional ten de reconsiderar un debate que se liquidou con moita présa e en falso. Se se foxe de respostas precipitadas e se lle mete o dente ao debate co acougo que require a protección dun dereito necesariamente molesto como o de reunión e manifestación, deixaremos de camiñar cara a atrás na historia. Porque no libre exercicio de dereitos por parte das obreiras xorde a cidadanía e na súa prohibición discrecional comezan os camiños angostos do labirinto da desposesión. Se este auto se confirma, deberemos solicitar no Tribunal Europeo de Dereitos Humanos ese acougo analítico que non parece ter un lugar predilecto no Reino de España cando se trata de depurar as súas propias violacións do Convenio Europeo de Dereitos Humanos.

No momento en que se discute algo tan serio os aliñamentos políticos e partidarios nas esferas xudiciais son sintomáticos. Para mostra o botón das posicións conformistas e lexitimadoras deste saqueo por parte do portavoz de Xuíces e Xuízas para a Democracia. Se a socialdemocracia española sigue a manter tal sentimento de propiedade sobre os dereitos fundamentais, as liberdades públicas e o seu exercicio, e se non deixa de os sacrificar en función do criterio de oportunidade política de saldo; o terreo seguirá fértil, moi fértil, para construír unha sociedade de traballadoras amortalladas na que estamos todas condenadas a observar, con frustración, como o virus da ultradereita se expande sen contención.

Informar de un error
Es necesario tener cuenta y acceder a ella para poder hacer envíos. Regístrate. Entra en tu cuenta.

Relacionadas

El Salto n.79
Altri A celulosa ou a vida: xornalismo situado e loita social para frear un ecocidio
O xoves 17 de xullo esperámosvos no CS 'A Nubeira' de Vigo para presentar o último número da revista El Salto xunto a algunhas das súas principais protagonistas: as que loitan contra o macroproxecto de celulosa liderado por Altri e avalado pola Xunta.
CRTVG - Corporación Radio y Televisión de Galicia
CRTVG A Xunta do PP remata o seu plan de control sobre a CRTVG tras escoller á súa nova directora en solitario
A xornalista Concepción Pombo substituirá, co único aval do Partido Popular, a Alfonso Sánchez Izquierdo. O Goberno de Alfonso Rueda modificou a lei de medios para que os votos do seu partido fosen suficientes para elixila.
Altri
Altri A Plataforma Ulloa Viva cambia a súa directiva para os vindeiros anos de loita contra Altri
A veciñanza da comarca máis afectada escolleu entre dúas listas logo de non chegar a un consenso. A gañadora tratará de ampliar a súa base de socias e socios por toda Galiza e abrirá máis as portas ás grandes organizacións do país, como a CIG.
Gobierno de coalición
Gobierno de coalición Sánchez resiste, los aliados se ilusionan y Feijóo se llena de barro
Se apaga el ciclo político antes del receso de verano con un líder del PSOE que ve la luz al final del túnel, a pesar del desplome en las encuestas.
Barcelona
Chatarreros El reciclaje invisible: la relación entre la chatarra y la ciudad de Barcelona
La red de reciclaje en Barcelona es de una complejidad casi hermética, más aún si hablamos de los recicladores informales, más conocidos como chatarreros. Salimos a la calle a entender una economía sumergida que está a la vista de todos.
Salud mental
Salud mental Familia y escuela son los principales factores de protección para la salud mental de adolescentes LGTBI+
Las personas con una orientación sexual divergente con la heterosexualidad muestran mayor grado de depresión e ideación suicida que las heterosexuales. Los vínculos son clave para mitigar los riesgos, según un estudio.
Medios de comunicación
Medios de comunicación El futuro del periodismo no lo está escribiendo una máquina
El periodista Pablo Mancini, estratega dentro de The Washington Post, defiende una profesión aquejada de múltiples problemas. El primero, y más crucial, la deserción de miles de personas que ya no quieren estar informadas.
Entrevista La Poderío
Andalucía Virginia Piña: “Con la Guerra Civil y su posguerra intentaron aniquilar nuestra conciencia”
Quien tiene el poder, tiene los recursos, y quien tiene los recursos también tiene la palabra. Virginia Piña (Jaén, 1988) la lleva tomando en los últimos seis años, dándole forma para hablar de figuras clave en la historia de las mujeres en Andalucía
Partidos políticos
Partidos políticos La extrema derecha se dispara en un CIS en el que el PSOE acusa el golpe del Caso Koldo
El barómetro mensual señala un empate virtual entre PSOE y Partido Popular y anticipa un crecimiento de Vox. El CIS no pregunta por el caso Koldo, pero éste se hace notar en el resultado.

Últimas

València
València Huelga de celo en el Consorcio de Bomberos de València en plena campaña de incendios
La plantilla denuncia sobrecarga, falta de efectivos y abandono institucional, mientras la Diputación oculta el conflicto y prioriza su relato de normalidad.
Genocidio
Genocidio Israel asesina a diez niños que esperaban suplementos nutricionales en un hospital
La Unión Europea sigue evitando la imposición de sanciones al régimen de Tel Aviv. Estados Unidos anuncia sanciones contra la relatora de la ONU que ha denunciado el lucro de las empresas colaboradoras de Israel.
Fronteras
Fronteras europeas Un año más, la Caravana Abriendo Fronteras denuncia las políticas antimigratorias de Europa
Desde Baiona y Girona saldrán los grupos que recorrerán puntos críticos de fronteras europeas como Irún, Calais, Dunkerque y Toulouse donde se encontrarán con otros colectivos para movilizar la solidaridad con las personas migrantes.
Migración
Migraciones Entre la incertidumbre y la esperanza
El aumento de las muertes en el último año está relacionado con las condiciones cada vez más peligrosas con que se encuentran las personas para llegar a Reino Unido.
Más noticias
Opinión
Opinión Del malismo al imbecilismo
Los patanes en traje con poder que infestan nuestro ecosistema como moscas plastas, son el reflejo de un régimen que busca la imbecilidad masiva.
Opinión
Opinión Libertad para las Seis de la Suiza
Cuando el sindicalismo entra en prisión, lo que está encerrado es mucho más que una protesta. Es el eco de todas las veces que dijimos “basta”.

Recomendadas

Laboral
Laboral Jornadas de 50 horas semanales haciendo tareas de categoría superior: así se trabaja en hostelería
Es uno de los sectores con más sanciones e intervenciones de la Inspección de Trabajo, con más de 12.000 trabajadores extranjeros aflorados en las intervenciones y que cuenta con el 21% de las sanciones emitidas por este organismo.
Derechos Humanos
Flotilla de la Libertad Yanis Mhamdi: “Israel es el Estado que mata más periodistas en todo el mundo”
Este periodista de Blast fue uno de los integrantes de la Flotilla de la Libertad. En esta entrevista cuenta cómo transcurrieron las horas en las que este grupo de defensores de derechos humanos estuvieron bajo detención ilegal en Israel.
Genocidio
Genocidio La segunda consultora más importante del mundo es señalada por su papel en el despiece de Gaza
Boston Consulting Group está considerada una de las “big three” del sector. Ahora, una serie de informaciones señalan cómo ha estado detrás de la fundación antiUnrwa encargada de la distribución de ayuda y de los planes de expansión en la costa.
Unión Europea
Unión Europea La sociedad del miedo al declive
La angustia ante el futuro acompaña a las sociedades europeas desde hace tiempo y precede a la Unión Europea. Se manifiesta con mayor claridad en los períodos de declive económico y las turbulencias políticas y sociales que los acompañan.