Música
O Trap, ese novo estilo musical

Segundo a revista Darba Culture, o trap é unha interpretación musical do hip-hop dun xeito futurista no sur dos EUA. En 2012, dentro dun novo movemento da música electrónica, os produtores e DJ’s comezaron a incorporar elementos da música trap nas súas obras. Cobra aquí vital importancia o uso do AutoTune, unha harmonización na voz dos artistas, usado con valores extremos nos parámetros voluntariamente con fins creativos. Tamén destaca o uso dos hit-hats e dos 808’s. Estas novas aplicacións musicais foron criticadas no seu momento polos rapeiros tradicionais, coma Snoop Dogg. Malia isto, o trap non deixa de ser rap ou hip-hop dunha forma evolucionada, máis creativa e nunha sociedade diferente. Innovan no sentido de que non se quedan nos clásicos beats de bombo, caixa e instrumental nos que se amparaba o rap, van máis alá. O trap é unha evolución do rap fresco a algo máis melódico, máis ‘bailable’. Ademais, tamén se combina coas artes audiovisuais, sendo xa raros os temas en Youtube sen videoclip ou algún tipo de animación no vídeo.

O nome do trap ten a súa orixe na forma de chamarlles aos lugares nos que se frecuentaban os intercambios de drogas nos barrios norteamericanos, os ‘’trapicheos’’. O mundo dos estupefacientes, as líricas nas que se fala da marxinalidade, conseguir cartos, o nihilismo, o individualismo ou a violencia son unha serie de connotacións que se asocian a este novo estilo de música e ás súas letras.

Precisamente polas connotacións que se asocian ao xénero musical, moitos artistas que se engloban dentro do mundo do trap non se consideran coma ‘trapeiros’. Tivemos a oportunidade de falar con Tekilas e Beauty Pikete, membros de Banana Bahía Music (considerados como pioneiros do trap en Galiza) e creadores de Young Muzik en Vigo. Así, Tekilas explicou que “a moda está dentro de todos nós dunha forma ou doutra e neste caso está sendo ‘trap’ a palabra de moda utilizada para englobar todo aquilo que leve AutoTune, unha lírica chorra, etc.’’; seguiu comentando que ‘’etiquetan co nome de trap a todo, só polo feito de non ser rap clásico. Nós tamén temos algo de reggaeton e de R&B’’ , mais aínda así, concluíu dicindo que “penso que a nosa música ten bastante de trap, pero dáme algo de tirria dicilo pola xeneralización que se fai. Eu prefiro dicir que fago música e punto, sen etiquetas’’.

Ao trap acúsano de ter unha mensaxe machista implícita nas súas letras, así coma de reproducir a obxectualización da muller dentro da sociedade. Beauty Pikete indicou que “para nada o trap ten que ir ligado ao machismo, evidentemente haberá xente que introduza o machismo nas súas letras, pero non hai que englobalo’’. Ademais, sobre o seu caso persoal dixo que “eu podo falar de experiencias persoais miñas e poderei
ser groseiro, pero non machista’’.

Sobre este polémico tema hai que facer balance, xa que, no 2002, artistas nacionais coma Amaral tiñan cancións sen crítica feminista, coma “Sin ti no soy nada’’ ou “Te necesito’’. Estas cancións reproducen os mitos do denominado amor romántico, coas características da idealización do amor, magnificación dunha persoa, exclusividade, pensamentos obsesivos sobre a persoa amada, etc. Aquí vemos como se reproducen palabras machistas dunha forma non tan directa. Falabamos do nihilismo dentro do trap, entendido pola forma de crear letras e contidos. Tekilas comentou sobre a polémica que engloba ao xénero que “eu podo ser explícito coas miñas letras, non me gusta ter que censurarme. Se quero dicir que quero comer unha cona vou dicilo tal cal e non que vou bicar os teus beizos doces’’; e manifestou tamén que “claro que hai letras machistas e temos que evitalas, eu non estou a favor do machismo’’. Polo tanto, se as letras son machistas é tamén porque este está presente na sociedade e representarase dunha forma ou doutra.

En canto á situación galega do que engloba este novo estilo de música, os vigueses de Banana Bahía Music (BBM) forman o grupo máis serio e recoñecido en Galiza. Chegaron a producir a artistas de renome coma C.Tangana, Dellafuente ou Recycled J. Beauty Pikete indicounos que á hora de traballar con eles “é o máis serio que hai currando. Desde que se empeza un beat ata que se remata de gravar a voz, todo vai ao detalle, todo vai
milimétrico, todo vai onde debe ir’’. A nivel nacional recoñécenos máis por ser produtores que polas súas cancións; así nolo explicou de novo Beauty Pikete: “recoñecen máis aos produtores porque fixeron máis que a xente que canta’’.

Produtores coma Royce Rolo, o Kongo, Elecesar… están no top nacional’’. Malia o recoñecemento que teñen BBM coma produtores, aínda non teñen tanta sona artisticamente coma outros. Tampouco a escena galega en xeral. En canto a certa ausencia de renome, Beauty Pikete indicounos que “realmente non hai ninguén que poña cartos nin que nos leve a outros sitios a que se nos coñeza’’. Aínda que contaron con actuacións de caché, coma a do último O Marisquiño en Vigo, para expandirse a nivel estatal fan falta investimentos: ‘’necesítanse cartos para expandirse. En Galiza non hai apenas eventos nin apoio á música urbana. Como ninguén organiza nada decente aquí, a única solución é marchar fóra; os lugares con máis posibilidades son Madrid e Barcelona’’.

De Barcelona concretamente saíu Bad Gyal, quen ten temas en catalán, coma ‘INDAPANDEN’. De Galiza non saíron apenas cancións coñecidas en galego. Tanto Tekilas coma Beauty Pikete acaban de sacar unha maqueta nova, chamada ‘Academy’, coas cancións en castelán. Preguntámoslle a Beauty Pikete por este conflito lingüístico e contestounos que “a min gústame o galego e cando teño que falalo fágoo, pero non é a mesma situación que en Cataluña, onde case todo o mundo fala en catalán; eu no meu día a día falo en castelán’’. En canto á posibilidade dun tema en galego salientou que “pode xurdir, pero dubídoo. Aínda así, ollo cun tema en galego-portugués ou galego reintegracionista, iso si que molaba’’.