O FNL vigués, o apoio á música emerxente

O Festival Nun Local non é un deses grandes festivais de verán aos que acoden milleiros de persoas. Máis ben, é un deses festivais alternativos. Deses nos que importa máis dar a coñecer a nova arte xurdida que traer un grande aforo de persoas.

O festival nos seus catro días de duración trae todo tipo de artistas: grupos de música folclórica galega, punk-rock, tradicional senegalesa, fados, teatros, comedias, etc. Todo por dar un impulso á cultura local cun feedback coa propia cidade, xa que as actuacións fanse nos bares típicos da zona vella da cidade de Vigo. Incluso se lle dá importancia a artes coma a fotografía impulsada polos grupos. Foi o caso de 'Os Meninos' sostendo carteis ao seu redor da exposición fotográfica de O Vigo que non sorrí en colaboración á asociación "Os ninguéns".

A filosofía do festival é que a arte é unha cuestión de ser, unha necesidade humana. Falamos con Edward Morgan, o director e principal impulsor deste festival, quen sinala que se inspirou a partir da súa experiencia traballando de fotógrafo: "Traballei con comunidades en situacións de pobreza e desesperación absoluta, sen recursos, e vin o que fai unha risa, un baile, a música. Máis aínda cando se fai en comunidade".

O festival é independente en termos económicos, é dicir, é autofinanciado. Non ten (até agora) apoios institucionais ou privados. Sinala "Eddie": "De non ser polo autofinanciamento poderiamos estar neste 2018 aínda agardando para organizar a primeira edición". Aínda así, o festival ten o seu propio merchandising, coma a venda de chapas feitas por artesáns locais a man. Os artistas non cobran directamente pola actuación, senón que o festival les paga os custos a través dunha cota de participación que paga cada local que participa. Eddie conclúe: "É importante que a xente saiba que existan persoas capaces de facer cousas así por motivos que non sexan económicos, pero sería unha idiotez dicir que non nos gustaría poder remunerar o noso traballo".

Coma os locais nos que se expón a arte non están etiquetados por ningún tipo de xénero, o fin do festival é que a xente probe novos tipos de arte. Sinala Eddie que buscan "crear públicos para todo tipo de disciplina artística". Así, logo grupos coma Mbolo Mooye Doolé rematan por encher unha gran parte da explanada da costa de Viños con xente de 0 a 60 anos ao ritmo de música tradicional senegalesa.

A evolución do festival, polo xa pasaron máis de 400 artistas nos últimos 4 anos, pasa pola cohesión coa comunidade. As actuacións do festival sempre son polo día, para non molestar a xente do barrio pola noite. En canto á escolla dos artistas para os locais, sinalan desde a organización: "As preguntas que nos facemos son: que vai sacar á xente das súas casas? Que os vai facer quedar fóra? E... que os vai estimular? Debemos crear unha oferta cultural moi forte e unha experiencia de calidade". Ademais, deben buscar a proposta máis adecuada para cada local e o seu horario.