Feminismos
Campus do Medo: “Oxalá chegue o día en que non teñamos que loitar polo dereito a sentirnos seguras”

As estudantes da USC alzan a súa voz para reivindicar un campus máis seguro e para deixar de ter medo volvendo a casa cando se pon o sol.

Treboadas compostela 8m
Manifestación 8M no campus sur. Jorge Garnelo
12 feb 2020 07:43

Hai dous anos xa do famoso traballo de fin de grao de Jessyca Ocampo, Mapa do Medo, que abría a porta a que mulleres, primeiro de Galiza pero despois de todas partes, relatasen os lugares e as formas nas que foran acosadas, atacadas, agredidas física ou verbalmente e mesmo asasinadas. Un mapa aterrador que amosa unha realidade constante e naturalizada en todo o mundo. Por ese mesmo mapa nomeouse o Campus do Medo, unha asemblea aberta non mixta que busca facer visíbel os problemas que atopan as estudantes cando volven ás residencias ou á casa na noite compostelá. “Buscamos que se dea solución aos problemas que xorden nos campus na noite polo feito de ser rapazas. Estamos cansas de pasar medo ao volver a casa cando anoitece”, contan desde este grupo.

Decenas de rapazas conforman esta asemblea aberta onde se busca dar solución a unha situación que fai que a volta a casa sexa o peor momento do día para moitas delas. “O Campus do Medo naceu xa hai dous anos a través de estudantes que durmían en residencias e vivían unha situación bastante complicada á hora de volver polas noites porque o campus estaba súper escuro, non había vixilancia; son sitios apartados de zonas con xente...”, explican. Unhas reivindicacións que, aínda que levan tempo existindo, aínda están a medio resolver. Por iso, este grupo de rapazas acabou por reunirse e incluso formar un grupo de whatsapp para protexerse unhas a outras.

“Buscamos que se dea solución aos problemas que xorden nos campus na noite polo feito de ser rapazas"

“Hai pouco creamos uns grupos de whatsapp de zona norte e zona sur para ir acompañadas a casa pola noite e estar máis tranquilas. Creámolo en novembro do 2019. É un xeito de autoxestión, a idea á que en cada zona as rapazas poidan avisar «ei, vou voltar a casa dentro de media hora, alguén ven? Estou en tal zona». E, se alguén do grupo ten o mesmo percorrido, poden ir xuntas e protexerse mutuamente”. O grupo, pechado só para mulleres e controlado para que non entre quen non debe, ten xa media centena de estudantes que así se senten máis seguras. “Nace precisamente para evitar que pasen casos de acoso e violencia. É mellor previr que curar”, engaden.

campus do medo anuncio whatsapp
Campaña para animar ás mulleres a unirse ao grupo de whatsapp do Campus do Medo.

Tras anos de traballo, o pasado decembro conseguiron unha primeira vitoria ao poder falar abertamente das súas reivindicacións no pleno municipal, pedindo “máis iluminación no campus, e máis seguridade e protección”, propostas integradas dentro do proxecto Compostela: territorio das mulleres. Tamén unha liña de bus nocturna que faga o mesmo percorrido da liña 15 durante o día, e con posibilidade de “paradas de socorro, para que o bus pare cerca da túa casa ou residencia se sentes inseguridade ou acoso”.

A USC respondeu podando árbores que tapaban as luces do campus, e contratando a un organismo de seguridade, como o das residencias, que patrulle polas noites. Con todo, por medo á contaminación lumínica, chegaron ao acordo de establecer “unha senda segura pola que se poida circular cando se camiña pola universidade cando está escuro, xa que haberá seguridade”, contan desde a xerencia da USC. Aínda así, Campus do Medo explica que esta “senda segura” non funciona tan ben como debería. “Os traballadores de seguridade do campus están moi descontentos con este servizo, xa que “o que a USC chamou senda segura, obriga aos traballadores, que antes ían xuntos nun mesmo coche, a dividirse en dous, polo que teñen que conducir e vixiar ao mesmo tempo. Porén, non poden actuar por separado, teñen que esperar ao compañeiro para poder facer algo, o que ralentiza todo o proceso”, contan desde a asemblea aberta. A iso, din, “súmaselle a demanda que teñen en formarse en temas de xénero para saber actuar no caso de agresión, formación que aínda non se lles concede”.

Desde o Campus do Medo concordan en que a USC ten que preocuparse máis polas súas alumnas “creando protocolos taxantes e efectivos contra este tipo de situacións. A protección e a denuncia á violencia machista debería ser un requisito indispensábel dentro da universidade. As mulleres somos a metade do alumnado, e nunha institución pública como esta deberíamos podernos sentir protexidas”. Por outra banda, fan notar que falta moita formación dentro da universidade, onde hai “só unha rapaza dedicada aos casos de violencia de xénero que apenas ten apoio nin recursos”. Preguntada a USC, nin sequera tiña moi claro se existía un protocolo de actuación para casos de violencia machista.

"A protección e a denuncia á violencia machista debería ser un requisito indispensable dentro da universidade”

Sexa como sexa, desde o Campus do Medo pensan seguir loitando para facerse escoitar e conseguir as súas reivindicacións. “Seguimos a manter o contacto con concello para preguntar sobre os avances que vai habiendo. Tamén temos una reunión pendente co CIM (Centro de Información á Muller) de Santiago, para trazar posibles lazos”, comentan desde a asamblea. “Imos comezar un proceso coa Valedora do Pobo este xoves, para poder abrir unha investigación e ver que axentes (Concello, Universidade...) fallaron no pasado e están fallando no presente de cara a conseguir os nosos obxectivos”, prosiguen. 

O que teñen claro desde o Campus do Medo é que o ideal sería que estas reivindicacións nin sequera se necesitasen. “Estamos desexando que non exista porque non sexa necesario. Por agora existe porque o é. Eu síntome orgullosa de militar e loitar por esta causa, pero oxalá chegue un día en que non teñamos que loitar por sentirnos seguras, temos dereito a non ter medo”, conclúen desde o Campus do Medo. Por iso, mentres se necesite, elas seguirán loitando para que ningunha muller máis teña que acelerar o paso, facer que fala polo móbil ou defender a súa vida só por querer volver a casa cando, como ou por onde queira.



Informar de un error
Es necesario tener cuenta y acceder a ella para poder hacer envíos. Regístrate. Entra en tu cuenta.

Relacionadas

Trabajo sexual
Estudio sobre trabajo sexual De la Policía, los dueños de locales y los clientes: así es la violencia que sufren las trabajadoras sexuales
Las trabajadoras sexuales sufren múltiples violencias y un estudio las recoge en sus propios términos. Las violencias más frecuentes por parte de los clientes consisten en la retirada del condón sin consentimiento o malos tratos verbales.
Memoria histórica
Marc Solanes “Mi bisabuela luchó en el frente y fue considerada una mala madre, pero lo hizo por sus hijas”
En ‘Las niñas de Elna’ (Pollen, 2024) el periodista reconstruye la historia de las mujeres de su familia resolviendo enigmas para resignificar la imagen de la mujer en la historia.
Feminismos
ESS equidad Rompiendo brechas
Al calor del marzo feminista, hablamos sobre equidad para ver cómo las empresas de la Economía Solidaria la integran y promueven.
Economía
En primera persona Instrucciones por si encuentras muerta a tu suegra
Todo el que está en el mundillo sabe que el sector funerario vive casi un duopolio de facto y lo máximo que se está dispuesto a hacer es poner una multa de vez en cuando. Cuando alguien llama a una, ni se imagina al entramado que está llamando.
Educación pública
Iglesia Semana Santa: negocios, procesiones en colegios, inmatriculaciones y fervor
Más allá de la expresión cultural, la Semana Santa tiene una esfera económica que genera millones de euros y otra social que le sirve a la Iglesia Católica para legitimar sus privilegios dentro del Estado español.
Genocidio
Ayman Qwaider “A la gente se le pide una cantidad excesiva de dinero para poder salir de este campo de exterminio de Gaza”
Profesor especializado en educación en emergencia y educación inclusiva, Ayman Qwaider vive en Australia. Desde allí, intenta ayudar a su familia a salir de Gaza, mientras denuncia la ocupación israelí y la complicidad de la comunidad internacional.
Ocupación israelí
Opinión Las palestinas también existen
La morbilidad femenina, el conjunto de enfermedades, factores de riesgo y motivos de consulta recurrentes en las mujeres que merecen una atención específica, tiene múltiples ejes de discriminación: no es lo mismo en Suecia que en Palestina.
Venga, circula
Venga, circula Un paso, luego otro
Llega un día en el que vemos con claridad algo que solíamos observar en los demás pero que nunca —prometíamos— nos sucedería a nosotros.
Palestina
Palestina Viaje al fondo del horror
El fotoperiodista Javier Bauluz cubrió la primera Intifada, la primera gran rebelión del pueblo palestino desde la creación del estado israelí.
Sexualidad
Consultorio de sexualidad ¿Qué tengo si me diagnostican Síndrome de Ovario Poliquístico?
Afecta a entre un 7 y un 13% de las mujeres en edad reproductiva, y el 70% están sin diagnosticar. Pero, ¿qué es el SOP y como podemos apaciguar sus síntomas?

Últimas

Ocupación israelí
Palestina El Salto te ofrece una camiseta para apoyar económicamente a la UNRWA
No cesamos de buscar nuevas vías para visibilizar un mayoritario clamor social que pide un alto el fuego al que apenas se da cabida en el discurso mediático convencional. Todos los beneficios de esta campaña irán destinados a la UNRWA.
Maternidad
Maternidades Reaprender la espera
El tiempo de gestación es largo y va a un ritmo distinto al que acostumbras: el ritmo natural al que desarrolla una playa, un monte, un océano. Y no estamos ya habituados a darle la mano a la pausa.
Momus Operandi
Momus operandi Todo es una narración
Nos dicen que las mentiras son la única realidad. Que aprendamos a mentirnos, que nos engañemos, que no nos importa la salud, ni los derechos laborales, ni las violencias estructurales.
Derecho a la vivienda
Derecho a la vivienda La PAH València clama por el derecho a una vivienda digna: “¿Duermen tranquilos?”
Centenares de personas protestan frente al palacio de la Generalitat para exigir que se haga efectivo el derecho a la vivienda ante la insoportable alza de los precios.
Sidecar
Sidecar Crisis intratable en la República Democrática del Congo
Una y otra vez los actores externos han fracasado a la hora de contener la escalada de violencia en la República Democrática del Congo.
Más noticias
Accidentes laborales
Accidentes laborales Detenidos tres empresarios en Galicia tras la muerte de un migrante que trabajaba sin equipo de protección
El joven de 28 años, que estaba empleado con un contrato irregular, falleció el 26 de febrero tras precipitarse desde una carretilla elevadora sin la protección necesaria para esa labor.
Deportes
Rugby femenino +35 Las Milnoh Granada, un club de rugby femenino +35 creado y gestionado por mujeres
32 mujeres nacidas en mil novecientos y pico, federadas en un equipo que les ha dado un espacio propio, sentido de pertenencia, una tribu donde “yo soy porque somos”

Recomendadas

Argentina
Argentina Myriam Bregman: “El de Milei es un típico gobierno neoliberal con recetas ortodoxas clásicas”
Quien fuera candidata de la izquierda a la presidencia en las elecciones en las que Milei salió victorioso, evalúa las consecuencias del gobierno de La Libertad Avanza y las respuestas que están dando los distintos actores políticos.
Ríos
Radiografía fluvial de España La tierra que no amaba sus ríos
Los ríos ibéricos agonizan. Casi la mitad de las masas de agua está en mal estado. Presas, sobreexplotación, contaminación y crisis climática son sus principales amenazas, con la agroindustria como mayor agresora.
Memoria histórica
Marc Solanes “Mi bisabuela luchó en el frente y fue considerada una mala madre, pero lo hizo por sus hijas”
En ‘Las niñas de Elna’ (Pollen, 2024) el periodista reconstruye la historia de las mujeres de su familia resolviendo enigmas para resignificar la imagen de la mujer en la historia.
Euskal Herria
Korrika Correr a favor del euskera cruzando fronteras
La Korrika es el mayor evento de Euskal Herria. En la última edición de esta carrera de más de 2.500 kilómetros ha participado un tercio de la población vasca.