Municipalismo
Munizipalismoaren uda laburra

Aste gutxi barru, berriz ere, udal hauteskundeak egingo dira. Eta zortzi urte pasa dira 2015eko maiatzean ehunka hautagaitza munizipalista Espainian zein Euskal Herrian erakundeak hackeatzeko antolatu zirenetik. Tokiko administrazioetan haustura demokratikoaren nolabaiteko aldeko agenda zabaltzen saiatu zen esperimentu kolektiboak neurri batean bere helburuak lortu zituen, denboraren ikuspegitik begiratuta.

Milaka sinadura bildu ziren hautagaitzak aurkezteko, kaleetan mahaiak jarriz eta jendeari NANaren bi aldeei argazkiak ateratzeko baimena eskatuz. Eta hamabost egunetan bakarrik ortu zuten, modu militantean, mespretxu eta errespetu faltei eutsiz, baina baita adin eta baldintza guztietako bizilagunen arnasa eta animoak jasoz. Dirua bildu zen jarduera eta crowdfundingekin pegatinak, kartelak, pankartak eta ekitaldi politikoak egiteko. Sormena erabili zen bankuei maileguak eskatu beharrean. Demokrazia zuzena errealitate bihurtu zen, nahi zuenak parte har zezakeen batzarrak eta bozketak antolatuz, horietan gardentasuna erabatekoa zelarik.

“Hautagaiak bozketa primario irekien bidez aukeratu ziren, eta bertan pertsona guztiek aukera berberak izan zituzten zerrendetan egoteko egokiak zirela defendatzeko”

Hautagaiak bozketa primario irekien bidez aukeratu ziren, eta bertan pertsona guztiek aukera berberak izan zituzten zerrendetan egoteko egokiak zirela defendatzeko. Eta hori egin zen postuak banatzeko alderdien orduan arteko itunak baztertuz, opakutasunetik eta politika profesionalaren logiketatik ihesi. Bi agintalditarako mugak zituzten kode etikoak egin ziren, soldatak familia langileen kopururaino murriztuta, eta soberakin ekonomiko haiekin proiektu sozialak, kulturalak edo komunikaziozkoak abian jarrita. Deialdi irekiak egin ziren edozein aurkez zitekeen izendapen askeko plazetarako. Kontrol- eta fiskalizazio-erakundea ezarri zen. Karguek etengabe kontuak ematen zituzten batzarren aurrean. Esperimentu sozial handia izan zen, non ekintzaileek parte hartu zuten, baina baita berriki politizatu ziren pertsonek ere, bertakoek eta etorkinek.

Zikloa 2019an itxi zen arrazoi askorengatik. Garrantzitsuena da aktibista eta gizarte-mugimenduetako koadro politiko gehienek uste zutela ez zuela merezi aukera historiko hura borrokatzea arrotza iruditzen zitzaien eremu batean. Kanpoaldeko korrelazioa higatuz joan zen, eta udal-hautagaitza gehienek lehen legealdi hura oso ahulduta eta denboran luzatzeko aukerarik gabe amaitu zuten.

Orain, batzuek eta besteek beren ondarea aldarrikatzen badute ere, ez da ezer geratzen. Eta ezer geratzen ez bada, ez da bakarrik legegintzaldi hartako protagonistak alde batera geratu direlako, edo eutsi zieten proiektuak desegin egin direlako.

Ziklo gogorra izan zen, erakundeen barnean zurrunbilo ikaragarria sentitu zen, eta hautagaitza hauekin elkarbizi zuten askok irizpidea historiko laburraren itzalpean egotearen eta momentua aprobetxatu ez izatearen ardurarun dira ere.

Ea ba noiz datorren beste halakorik...

Municipios que abren el camino

Miriam Ureta Jon Bernat Zubiri Rey

3

Elecciones

Municipios que abren el camino

Miriam Ureta ,  Jon Bernat Zubiri Rey

3

Las plataformas municipalistas marcan el nuevo rumbo político. Algunos ejemplos en Bizkaia y Gipuzkoa abrieron brecha, se consolidan y buscan expandirse para ampliar los márgenes de lo posible