O Salto Galiza
Peregrinación animal

Era comezos de primavera, facía un sol radiante e a herba estaba quentiña polos primeiros raios do sol. Estabamos, como cada mañá na eira coas galiñas e non esperabamos o rebumbio que se ía armar.

Pola beira do Sarela viña camiñando, como outras tantas mañás, o veciño. Era un home tremendamente barrigudo, cos seus calcetíns de cores diferentes, un sombreiro branco e o fume da súa pipa. Pero, o que máis destacaba, era o can que acompañaba, un San Bernardo pachorrento. Cantaba como todos os días: 

“Fun polo Rueiro, fun por Figueiriñas, 
fun e no camiño unha moza atopei,
non sei se unha fada ou unha meiga sería
pois daquela moza eu me namorei.” (Foliada do rueiro, Cantiga popular) 

Mais aquela mañá apareceu outro can pola beira, que viña acompañando… dous gardas civís. Ao principio non lle dimos importancia, pero o outro can púxose moi nervioso e botouse ao señor. Os gardas déronse conta do cheiro moi peculiar da pipa do veciño e pedíronlle os datos. O San Bernardo de repente tirouse enriba do outro can, e co peso dos dous acabaron rompendo a sebe da nosa eira e entraron nela pelexando. Nós saímos correndo cara o camiño, querendo escapar daqueles demos de cans e dos gardas, e cando nos demos conta rematamos nunha rúa descoñecida. 

Seguimos camiñando un bo anaco por unha cidade deserta. Camiñando e camiñando chegamos a uns edificios altos e cheos de estatuas, unha parte da cidade feita toda en pedra que parecía máis antiga. Non se vía un humano en toda a cidade, cousa ben rara. 

Chegamos ao medio dunha praza enorme e vimos contedores ciscados. Alí, atopámonos cunha familia de xabaríns pelexando cunhas gaivotas e un mundo de animais que estaban a comer todos tranquilos. Nós decidimos unirnos tamén.

De repente, un estrondo asustounos e vimos un camión do que saía auga a borbotóns. Escapamos correndo de volta ao noso cortello e mentres marchabamos escoitamos unha voz que saía do camión:

“Oíches Benigno, dende que estamos na cuarentena vexo ata pavos na praza do Obradoiro”.

Este relato foi escrito por Alba Chantada e Artai Fernández. Xa sabes que podes enviar o teu a osaltogaliza@gmail.com co asunto “Un Salto de Contos” ou como mensaxe privada ao noso Facebook. Anímate! :)